Something true...it's a matter of faith

Around this time of year, something handmade (clay from Georgia) and cross-stitching by me for good friends and loved ones, and it goes like that:

 

What an irony,

living in agony,

for your choice,

has no point,

knowing someone well,

or staying in dark's hell,

thinking is better there,

giving no way to something else,

like trying to find love,

 

and forget that we are all made of,..

 

look your eyes, find the strength 

to feel, to care,

to tell the truth

and live yours dreams

or leave your dreams...

" Η μοίρα του ανθρώπου είναι να αγαπά αυτούς που ξεχνάνε..."

Στίχοι σκόρπιοι από το ομότιτλο βιβλίο-ποιητική συλλογή της κας Ρουμπίνη Μιτσοτάκη, το οποίο έτυχε να αναγνώσω σε ένα καφεζαχαροπλαστείο προχτές, τους οποίους δεν ενστερνίζομαι απολύτως...

Μάλιστα, η δημιουργική απασχόληση του κεντήματος αποτελεί την κατεξοχήν έκφραση των δικών μου συναισθημάτων, τα οποία αφιερώνω στους φίλους για τους οποίους εμπνέομαι τα χειροποιήματα, και μου θυμίζουν ακριβώς την αρχική σκέψη, την ενδιάμεση μορφή και την τελική αίσθηση!

Σας ευχαριστώ για την έμπνευση και η πρόσφατη θύμιση με παραπέμπει στο εξής χειροποίημα:

Η χαρά είναι μεγάλη

η συγκίνηση πολλή

μα ένα είναι σίγουρο 

ότι πάλι θα φανεί!

γιατί με όλο κάτι καταπιάνεται 

κάθε λεπτό, κάθε στιγμή

συνέχεια σε κίνηση, δεν κωλυσιεργεί,

όλα τα πράττει και ξανά από την αρχή,

ένας είναι ο κύριος Κ   φυλλής!!!

Και ήταν όλοι τους εκεί!!!