Συνήθως υπάρχουν στιγμές που δε θέλουμε να συμβούν ποτέ και άλλες που δε θέλουμε να ξεχάσουμε ποτέ! Σαν το όνειρο, το ζούμε τόσο έντονα που το επιθυμούμε σαν πραγματικότητα και δεν θέλουμε να τελειώσει...Το κύριο θέμα όμως γι αυτό το χειροποίημα είναι η πρόσφατη γνωριμία με ένα "ζευγάρι" που κατά τύχη, (η τύχη αφορά ότι την ίδια μέρα γνώρισα ένα ακόμη ζευγάρι με ακριβώς τα ίδια αρκτικόλεξα Ν. η κοπέλα και Δ. το αγόρι, καταπληκτικοί που σίγουρα θα επιδιώξω να τους ξανασυναντήσω σύντομα), και παρότι ενδιαφέροντες χαρακτήρες εκ πρώτης δεν νομίζω ότι θα τους ξαναδώ γιατί δεν είναι καν γνωστοί κάποιου γνωστού, οπότε: 
Θα σας διηγηθώ μία ιστορία γι' αρχή,
με θεματολογία περί έρωτος, ή φιλίας δηλαδή,
ξημέρωνε για Κυριακή πρωί,
μου φάνηκαν αρχικά ζευγάρι και χαμογελαστοί,
μετά σαν φίλοι περισσότερο και λιγότεροι ταιριαστοί,
στην κουβέντα πάνω μου εξήγησαν το γιατί,
είχαν έρθει για τη συναυλία κι αυτοί,
γι΄άλλο γκρουπ, όχι όμως και πολύ φανατικοί,
επειδή το άκουσμα τους ήταν ιδιαίτερο πολύ,
προς το τέλος φάνηκε ο λόγος αυτής της επιλογής,
το μεν κορίτσι για τον κιθαρίστα στη σκηνή είχε έρθει λίγο-πολύ,
αφού της αρέσει, να το θαυμάσει ήθελε και το έδειχνε κάθε στιγμή,
το δε αγόρι γι άλλο βρισκότανε εκεί,
είχε κλείσει ραντεβού με άλλη, εξίσου ή λίγο πιο κοντή,
η βραδιά μάλλον κύλησε καυτή,
καθότι αποδείχτηκαν όλοι τους πολύ θερμοί!
Πάντως κι γω όμορφα πέρασα με όλους αυτούς μαζί,
θα χαιρόμουν να τους ξαναδώ σε μάζωξη τέτοιας μορφής,
μακάρι να τους πάνε όλα κατ' ευχήν,
ν' ανθίσει έρωτας κι αγάπη στην τελική,
γιατί τι άλλο θέλουμε σε τούτη τη Ζωή…
