"Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει..."

Πόσο μου αρέσει αυτή η φράση του γνωστού ψυχοθεραπευτή - συγγραφέα Irvin D. Yalom.

Πόσο χαιρόμαστε μερικές φορές με απλά τηλεφωνήματα, απλές συνομιλίες, απλά καθημερινά πράγματα και ασχολίες που μας έλειψαν λίγο η πολύ αυτό διάστημα του περιορισμού μας σε λίγα τετραγωνικά μέτρα .

Επιπλέον, η ενασχόληση ειδικά αυτήν την περίοδο με εκπαιδευτικά και ψυχαγωγικά θέματα για παιδιά κατέστη εν μέρει επιτακτική καλύπτοντας το κενό των σχολικών ωρών και δραστηριοτήτων.

Να αναφέρω ότι γνωρίζω πλέον πλήθος (και ήθος !) πολλών παραμυθιών, κλασικών ως επί των πλείστων αλλά και μερικών νεότερων, με αυτό το ευτυχές τέλος να τα κυριεύει πάντα, σαν να δίνει τη λύτρωση στον αναγνώστη που την επιζητά για να διαβάσει παρακάτω και να περάσει την ώρα του με αισιόδοξες σκέψεις πέραν της κοινής λογικής και ωμής πραγματικότητας. Ίσως γιατί η ίδια η ζωή ομοιάζει περισσότερο σε φανταστική ιστορία, με όχι και τόσο πρωτότυπο σενάριο και με σκηνοθετική ανεπάρκεια καθότι θα απαιτούνταν χιλιάδες βοηθοί σκηνοθέτες τουλάχιστον για να οργανώσουν τα εκατομμύρια ηθοποιών και άλλα τόσα εκατομμύρια κομπάρσων ώστε να ζήσουν όλοι στο τέλος καλά και εμείς καλύτερα ..happily ever after στην επικρατούσα γλώσσα ...

Μας λείπει αυτό το χαρούμενο τέλος στην καθημερινότητα και το επιδιώκουμε στα φανταστικά έργα μυθοπλασίας μερικά από τα οποία είναι αριστουργήματα σύλληψης ιδέας, συγγραφής και πλοκής;

Από τα πιο μικρά έως τα μεγάλα έργα προκύπτουν ενδιαφέρουσες σκέψεις, και πάντα ο καθένας στέκεται στο σημείο που εκείνον τον εκφράζει περισσότερο και αναλόγως την εποχή, τη ψυχολογική του κατάσταση και την εν γένει παιδεία του ...

Θα περιοριστώ να εκφράσω τη δική μου αναζήτηση της χαράς σε όλα τα γραπτά κείμενα που με ωθεί να ονειρευτώ, να φανταστώ, να εσωτερικεύσω αυτή την αίσθηση και να την εξωτερικεύσω μετά π.χ. με ένα κέντημα, με ότι καθείς ευχαριστιέται σε κάθε περίπτωση ας πούμε.

Λίγες οι πραγματικές χαρές, και αξίζει να μοιράζονται προφορικά ή γραπτά για να πληθαίνουν και ίσως τότε γίνουν όλα καλύτερα!!!!....

Σας χαιρετώ προσωρινώς ελπίζω και προσεχώς καλύτερα που λένε... με ένα χειροποίημα πάντα:

Τι ήθελα το τώρα,
Μου ήρθε το μετά,
Καλύτερα μου είπαν πάρτο,
Γιατί κι αυτό θα χαθεί πιθανά,
Μα γελάστηκα και ήρθε το ύστερο αργά,
Προσπάθησα να σώσω το αύριο σήμερα,
Αλλά αντί και γι αυτό μου έστειλαν κάτι κείμενα,
Χωρίς νόημα προφανές στα σίγουρα,
Λέξεις κλειδιά και σκόρπια αινίγματα,
Πήρα χαρτί μολύβι να λύσω μπλεγμένα σύρματα,
Τηλεφωνικές γραμμές μου φάνηκαν μα ήταν τρίμματα,
Χωρίς αφέντη πράγματα του νου, φαντασίας αποκυήματα,
Ψάξε βρες ποιος θέλει κάτι να σου πει με τα ποιήματα,
Αν τελικά βρεθεί στείλε του Χαιρετίσματα !

Βήματα γοργά πάμε για άλλα ...προσεχώς καλύτερα...

Πηγή: https://melaplanet.com/i-proetoimasia-toy-doroy-mas-kai-ta-aproopta-telos-kalo-ola-kala/

Είναι τόσα που θέλω να σου πω, που δεν υπάρχουν λόγια...

Στίχοι παραφρασμένοι από γνωστά ελληνικά άσματα, τα οποία δεν αναφέρω εδώ όχι για πολλούς λόγους αλλά για έναν και μόνο. Στο ότι αναφέρομαι συγκεκριμένα σε αυτή τη φράση που για συγκεκριμένο λόγο έχει χαραχτεί στη μνήμη και περισσότερο στη ψυχή μου ...

Αληθινά, πόσα θα θέλαμε να μοιραστούμε απλώς και μόνο με λόγια? Ακόμη ίσως και χωρίς λόγια κάποιοι να έχουν το προνόμιο να μας καταλαβαίνουν...

Σπάνιο έως ανέφικτο λέγεται, εκτός και αν ομοιάζει κανείς σε χαρακτήρα και έκφραση συναισθημάτων τόσο πολύ με κάποιον που θα μπορούσαν να επικοινωνήσουν δια της σιωπής? 

Από την άλλη πλευρά, πόσες παρεξηγήσεις θα μπορούσαν έτσι να αποφευχθούν διότι απλά δεν θα υφίστανται από μία λάθος ερμηνεία λεχθέντων λέξεων. Μερικές φορές οι λέξεις μας βοηθούν να καταλάβουμε, να εξηγήσουμε γεγονότα, να εξωτερικεύσουμε συναισθήματα, να περιγράψουμε καταστάσεις αλλά πιο συχνά παρερμηνεύονται κείμενα και χάνεται τελείως το νόημα τους. 

Γι' αυτό οι αρχαίοι έλεγαν το "λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν".

Σ' αυτό το σκεπτικό βασίζεται η σημερινή φωτογραφία του πρόσφατου χειροποιήματος μου, που τελείωσε αυτόν τον καιρό, μετά από κόπο και δυσκολίες εν μέσω δύσκολων καιρών για πριγκίπισσες...

Σας το παρουσιάζω από την ανάποδη! Διότι θαρρώ ότι είναι αρκετά εμφανές και προσεγμένο ακόμη και έτσι, αλλά κυρίως γιατί θέλω να τονίσω ότι σε στιγμές που δεν βλέπουμε τόσο την εξωτερική εύμορφη πλευρά των πραγμάτων, εκτιμούμε περισσότερο τα "έσω" και αποφεύγουμε τυχόν παρερμήνευση των όσων θέλουμε να φανούν.

Το ζητούμενο σε κάθε πρώτη τέτοια παρουσίαση, είναι τα "έσω" να είναι το ίδιο ενδιαφέροντα, καθάρια, ειλικρινή, ανεπιτήδευτα, άξια και ευπαρουσίαστα με τα "έξω". Αναφέρομαι σε πολλά "έσω" του χαρακτήρα μας, είτε αφορούν συναισθήματα, σκέψεις, πράξεις, μη εκπεφρασμένα λόγια...

 Άλλωστε μια εικόνα για ν' αξίζει χίλιες λέξεις, κρύβει πολύ λιγότερα από τους ανθρώπους που θα μιλούσαν γι' αυτά τα "έσω" τους με χίλιες τουλάχιστον λέξεις (χωρίς καν περιορισμό των λέξεων) και εξηγεί συναισθήματα ίσως καλύτερα και από αντιστοίχου μεγέθους ποιήματα ...

Πόσα να χωρέσουν άλλωστε σε 13x8 διαστάσεις? Θα ήταν λίγο ανεπαρκή έως μη ολοκληρωμένα νοήματα. Η λιτότητα βέβαια υπάρχει στις λέξεις, ειδικά στην αρχαία ελληνική γλώσσα, εκεί όπου βλέπουμε τη μετάφραση στη νέα ελληνική ν' απαιτεί περισσότερες λέξεις για να εξηγήσει το ίδιο νόημα. 

Πόσο ολιγαρκείς θα ήμασταν εάν σε όλα βρίσκαμε το αληθινό νόημα σε λίγες λέξεις, λίγες εικόνες, λίγα tweets, λίγα emails?

Η επιλογή ήταν πάντα προνόμιο του ανθρώπου, ως έλλογο ον, να διαλέξει το δρόμο που επιθυμεί για τη δική του ευδαιμονία. Λίγα ή πολλά, ολιγαρκής ή υπερβολικός , ο καθένας έχει το δικαίωμα να ψάχνει αυτό που τον εκφράζει καλύτερα στη ζωή και αν είναι η αλήθεια του να την υποστηρίζει.

Να είμαστε όλοι καλά και όλα γίνονται..

Σας αφιερώνω και το παρακάτω χειροποίημα:

Είναι χάρισμα,

είναι τιμή,

απλό να 'ναι το βάδισμα,

στην πολή ή την εξοχή,

μα πιο πολύ στη θάλασσα ή τη λίμνη,

η κόρη αυτή, διάλεξε ανθρώπινη μορφή,

για να γευτεί τις χάρες της ζωής, 

έρωτα, αγάπη και Χαρά διπλή!

Δυνατή ή τυχερή, 

μοιράζεται καλύτερα όποιος έχει βαθιά ψυχή.

Υγεία πάντα, υγεία πολλή

και όλα παίρνουν μορφή καλή!