"Μ' αρέσει να μη λέω πολλά..."

Είναι η ιδιοσυγκρασία μου και το πιο αγαπημένο μου τραγούδι χαρακτηρισμένο από την εφηβική μου ηλικία για δύο λόγους, και ενώ είχα την ευκαιρία να δω το γκρούπ από κοντά σε δύο περιπτώσεις, δεν έτυχε τελικά...

Όμως και όπως c' est la vie...

Θα σας διηγηθώ μία ιστορία,

περί ανεκπλήρωτου έρωτος η ουσία,

στην Αθήνα κοντά, μα στην επαρχία,

καλοκαίρι ήταν σε ημερομηνία,

να χαρώ την παρέα, τη φιλία,

τη θάλασσα σε αρμονία,

το γκρουπ ετοιμαζόταν για τη συναυλία!

δεν κατέληξε σε τραγωδία,

μα σαν μια γλυκιά ανάμνηση,

σαν λουλουδιών ευωδία,

ήταν σχεδόν σίγουρη η χημεία,

κι όμως σαν να άργησε μια μέρα,

η αιωνιότητα της ελευθερίας!