Η ειλικρίνεια είναι το απαραίτητο θεμέλιο της ευσυνειδησίας και συνεπώς κάθε θρησκείας ...

Λέει ο Ιμμάνουελ Καντ στα περι ηθικής του αποφθέγματα που συνάδει με το θέμα της παρούσας ανάρτησής μου. Εάν μάλιστα, επιδιώκουμε να είμαστε ειλικρινείς σε όλες τις περιπτώσεις ή /και αν ο άνθρωπος που έχουμε απέναντι μας είναι έτοιμος να ακούσει, αποτελούν δύο προαπαιτούμενα τα οποία χρίζουν περαιτέρω ανάλυσης, εκτός του παρόντος ιστολογίου. 

• "Κάθε άνθρωπος πρέπει να επιλέγει πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει" (Irvin D. Yalom, Όταν έκλαψε ο Νίτσε)

Ανείπωτα λόγια λοιπόν, που ίσως δε θα μπορούσαμε να μοιραστούμε με κανέναν άλλον και καταφεύγουμε λυτρωτικά στη θεϊκή "ακοή". Ή πιστεύεις, ή δεν πιστεύεις... Δεν επιδέχεται πολύ ερμηνείας... 'Αλλωστε δεν περιγράφονται με λέξεις τα "μεγάλα πράγματα": θέματα πίστης, συναισθήματα, η τέχνη…

Ευτυχώς από τις τέχνες, η μουσική έχει τις νότες, ως σωτήρια επικοινωνία των έσω με τα έξω, και επιτυγχάνεται έτσι η πανανθρώπινη επικοινωνία...

Αφήνοντας προς τον παρόν, τον περιορισμό που θέτουν οι λέξεις στην κατ' ουσίαν επικοινωνία, θα αναφερθώ στην εικόνα! και συγκεκριμένα στο κέντημα!

Όσον αφορά λοιπόν το παρακάτω κέντημα: 
αφενός μεν είναι το μόνο που μέχρι στιγμής έφτιαξα για δεύτερη φορά κατόπιν παράκλησης (ιδεολογικά αμφιβάλλω αν θα το ξαναπράξω), 
αφετέρου δε έγινε με ιδιαίτερη χαρά για αγαπημένο πρόσωπο. Δύναται να εκφράσω ότι αισθάνομαι, πέραν της ευγνωμοσύνης, της αγάπης, της ευλογίας, της βαθιάς εκτίμησης, του θαυμασμού και του σεβασμού? Στερείται γλωσσικής περιγραφής αυτή η ευφορία που νιώθεις την πρώτη στιγμή γνωριμίας με κάποιον, η οποία μένει αξέχαστη για το λόγο ότι η συνέχεια επιβεβαιώνει την πρώτη εντύπωση. Όμως επειδή συμβαίνει σπάνια, ας πούμε ότι είναι θέμα τύχης ...

• Ουδέν χρήμα μάτην γίνεται, αλλά πάντα εκ λόγου τε και υπ’ ανάγκης (Λεύκιππος, Diels-Kranz  ΟΙ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ) ) 

(Τίποτε δεν γίνεται στην τύχη, αλλά τα πάντα προέρχονται από κάποια αιτία και από κάποια ανάγκη)

• Θεώ μάχεσθαι δεινόν εστί και τύχη (Μένανδρος )

(Επικίνδυνο πράγμα είναι να αντιμάχεται κανείς το θεό και την τύχη)

• Le hasard, c’est peut-être le pseudonyme de Dieu, quand il ne veut pas signer. (Théophile Gautier, La Croix de Berny , 1845, Lettre III)

(Η τύχη είναι το ψευδώνυμο του Θεού, όταν δεν θέλει να υπογράψει) 

Ας πάμε και στο σχετικό μου χειροποίημα:

Αν ήμουν εσύ, το χρώμα των ματιών σου θα ήταν θαλασσί,
Αποφάσισε εσύ, για το χρώμα τ' ουρανού και της γης μαζί,
το χρώμα του ονείρου σου πες μου αν μπορείς,
καλύτερα ζωγράφισέ το μου εσύ,
μόνο κράτησε το όνειρο μου στα μάτια σου,
και διέσχισε τ' ουρανού και της γης τα παλάτια σου,
αναζητώντας στα βάθη της ψυχής την αγάπη σου!
Μην αφήσεις να ξεθωριάσει, να χαθεί η ελπίδα σου,
ότι μήπως δεν υπάρχει, είμαι εγώ για σένα εδώ, δίπλα σου,
να σου ψιθυρίζω μελωδικά, να διώχνω κάθε αγωνία σου,
να κοιτάς ψηλά, μακριά, επιδιώκοντας η κάθε επιθυμία σου,
να γίνει κρυστάλλινο νερό, να ξεπλύνει κάθε άλλη ουσία σου,
να ξεχάσεις την αλλοτριωμένη ουτοπία σου,
ψάξε, με ηρεμία τα σημάδια της ιστορίας σου,
αρκεί να το θέλεις, φως να γεμίζει κάθε γωνία σου,
να γελάς με όλα τα κακά και τα αστεία σου,
ΖΩΗ, ΓΕΛΙΟ, ΑΓΑΠΗ, ΧΑΡΑ αυτά έχουν τη σημασία τους,
για σένα είναι ορόσημα στην πορεία σου,
ΖΗΣΕ, ΓΕΛΑ, ΑΓΑΠΑ, (Χαρά)
ήρθε η σειρά να βρεις τη λατρεία σου...