Στίχοι από το τραγούδι της Lana Del Rey "Video Games"...
Αν και πόσα τέτοια έχουν γραφτεί, η θεματολογία παραμένει κυρίαρχη, γύρω από τον έρωτα και κυρίως τον πονεμένο, τον αστείρευτο, τον θεοποιημένο και πολυσυζητημένο που ανατροφοδοτεί τη μουσική βιομηχανία και σε αυτό βοηθάει πολύ η αγγλική γλώσσα.
Όλα τα τραγούδια με ονοματολογία παρόμοια με ενδιαφέρουν θα έλεγα, από το χωρίς στίχους "game of thrones" μέχρι πρώτο και καλύτερο, το "wicked games" του Chris Isaak. Και που αντίθετα με την γενικότερη αντίληψη του ναι μεν πέφτω στα πατώματα καταλήγει στον στερνό του στίχο σε μία διαπίστωση που με κατατρώγει έκτοτε, το "Nobody loves noone"... Τι κρίμα θα έλεγα γιατί δε δίνει πιθανά σημάδια ελπίδας...
Εδώ βέβαια πάντα αντιτάσσω το "ΕVERYBODY NEEDS SOMEBODY TO LOVE" των Blues Brothers που σαφώς πιο αισιόδοξο τραγούδι, δίνει πιθανότητα να υπάρχει τελικά αγάπη, αν όχι αμοιβαία τουλάχιστον υπάρχει. Η δυνατότητα και οι ευκαιρίες δεν δίνονται απλόχερα για κανέναν, αρκεί πρωτίστως να σου τύχουν, ύστερα μάλλον να τις αδράξεις και ποιος ξέρει? "The truth is out there...". Οφείλουμε όλοι να προσπαθούμε πετύχουμε, δεν πετύχουμε...
Σε κάθε περίπτωση αυτό που μου αρέσει περισσότερο στα τραγούδια είναι η μουσική και λιγότερο οι στίχοι. Αλλά τους στίχους τελικά αναλύουμε, τη σημασία τους αναζητούμε πολύ βαθύτερα στη ψυχή μας, είναι κυρίως αυτοί που μας αγγίζουν συναισθηματικά, που τους ενστερνιζόμαστε και τις περισσότερες φορές οι ωραίοι στίχοι μελοποιούνται και αποκτούν μεγαλύτερη απήχηση και αξέχαστες ερμηνείες. Εδώ υπερτερεί η ελληνική γλώσσα...
Θα ήθελα λοιπόν με το σημερινό χειροποίημα αφιερωμένο σε πρόσωπο που αγαπώ, να αναφέρω για ακόμα μία φορά ότι :
Πάντα με γνώμονα αυτό έχω δημιουργήσει χειροποίηματα (ποτέ μην λες ποτέ λένε, και το πάντα αν το λες φρόντισε να ισχύει...). Ως ελάχιστο λοιπόν δείγμα της έσω προς τα έξω συναισθηματικής μου ευφορίας, αγάπης και χαράς δημιουργούνται, προσφέρονται και ελπίζω να διαρκούν όλα όσα έχουν κεντηθεί, όσο και οι σκέψεις και τα συναισθήματα μου γι' αυτούς τους λίγους, τους εξαιρετικούς, τους καλούς, τους υπέροχα ξεχωριστούς, τους αξιαγάπητους, τους όσους με τιμή αποκαλώ φίλους μου.
Να είστε όλοι καλά, σας σκέφτομαι και σας εύχομαι μόνο τα καλύτερα.!
Αν η αγάπη δεν είναι κρίμα,
τι να γράψω για να κάνει ρίμα?
Ταιριάζει ουσιαστικό και όχι ρήμα,
θα ήθελα να είναι εύηχο σαν ποίημα,
να ρέει αβίαστα σε κύμα,
να έρθει γρήγορα χωρίς γκρίνια,
να δημιουργεί ευχάριστο κλίμα,
να ξεχνάς τη θλίψη, την κατήφεια,
να δώσει θάρρος και ελπίδα,
στου έρωτα τη συγκυρία,
θα την ονομάσω ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ,
ένεκα της ημέρας η ουσία.
