Στίχοι από το όμορφο και επίκαιρο τραγούδι των Πυξ Λαξ ¨Να με θυμηθείς" από το μακρινό 1996 με τη σημερινή του version μαζί με τον Χρ. Μάστορα ακούγεται ευχάριστα, κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη.
Και πόσα άλλα τραγούδια με στίχους πάλι για την μοναξιά όπως το "Πριν απ΄την αυγή" της Μ.Ασλανίδου:
Και αυτό το πιο βαθύ σκοτάδι που έρχεται λίγο πριν την αυγή, χιλιοειπωμένο και χιλιοτραγουδισμένο επίσης, πάλι σε τραγούδια ελληνικά, όπως αυτό το "Φύλλα αλκαλικά" του Σωκράτη Μάλαμα:
Δυστυχώς όμως όταν νιώθουμε μοναξιά, αν και κοινωνικά όντα, πρέπει να σπάμε το περίβλημα της δικής μας ατομικής σφαίρας και να προσπαθούμε να φτάσουμε, να πλησιάζουμε τους άλλους, να έχουμε διάθεση δηλαδή για συναναστροφή. Σε τέτοιες εποχές κατάρρευσης της κοινωνικής συνοχής να επικοινωνούμε όσο μπορούμε, να διεισδύουμε στις ανάγκες των άλλων, να είμαστε λιγότερο εγωιστές και να κάνουμε ένα βήμα προχωρώντας παρακάτω για να γνωρίσουμε τους άλλους.
Θέλει αγάπη και ομόνοια ώστε να μην αντιμαχόμαστε τους γύρω μας, να τους αγκαλιάζουμε ενίοτε (όσο είναι ιατρικώς αποδεκτό αυτό...) και να αγαπάμε.
Να τολμήσεις να κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση, εσύ να πας να πλησιάσεις αυτό που βλέπεις και δεν χρειάζεται να περιμένεις να σε πλησιάσει αυτό. Υπάρχει και η περίπτωση βέβαια της απόρριψης, να απομακρυνθεί αυτό(-ός,-ή) από εσένα που αυτό μάλλον σημαίνει ότι δεν ταιριάζει, δεν έλκεται από εσένα.
Αλλά δεν χάνεται ο κόσμος, αντίθετα έτσι μόνο γυρίζει. Η έλξη και η άπωση γυρνούν σχεδόν όλο το σύμπαν οπότε να είμαστε ρεαλιστές διότι δεν βλάπτει. Από τη χαρά γεννιέται η λύπη και αντίστροφα, και κάπως έτσι όλα συμβαίνουν. Η ζωή βασίζεται στο τέλος μιας ιστορίας και στην αρχή κάθε επόμενης...
Αυτό το "κάθε" σε κάθε πρόταση μου έδωσε και το έναυσμα γι' αυτήν την ανάρτηση. Πόσα τραγούδια έχουν στην αρχή των στίχων τους ένα "κάθε...", όπως του τίτλου, ή του Μίλτου, Πασχαλίδη από το "Παραμύθι με λυπημένο τέλος":
" Κάθε που χαράζει την τρώει το μαράζι...".
Στη ζωή του καθενός ένα κάθε τι που κάθε φορά τον ορίζει... (πόσα κάθε!)
Και ορίζει την εναλλαγή των συναισθημάτων χαράς-λύπης, πάθους-μίσους, δυσαρέσκειας-ευχαρίστησης. Γιατί το τέλος σημαίνει και την αρχή κάθε επόμενου βήματος, όπως η ανατολή του ήλιου, σαν ζωοποιός ενέργεια μας δίνει δύναμη για να ξεκινήσουμε την ημέρα μας με αισιοδοξία για το μέλλον αν και μέχρι το βράδυ, στην δύση του ηλίου έρχεται το ναδίρ, όπου η ενέργεια μας φθίνει. Αυτή η μετάβαση των σταδίων σε μια κιόλας ημέρα, όπως κάθε ημέρα, μας μεταφέρει τη δική της σοφία στον αέναο δηλαδή κύκλο της ζωής (φως-σκοτάδι, μέρα-νύχτα, δύναμη-απελπισία) όπου την ανατολή ακολουθεί η δύση του ηλίου, κάθε ήμερα συνοδεύεται από την επόμενη και τοιουτοτρόπως το παρελθόν μένει πίσω.
Μέχρι και το ανυπέρβλητο, πολυδιασκευασμένο "Feeling Good" από τη Nina Simone από το 1965 το αυτό δηλώνει:
"It's a new dawn,
It's a new day,
It's a new life for me,
And I'm feeling good..."
Αλλά για να χαράξει πριν το πιο βαθύ σκοτάδι πρέπει να συνειδητοποιήσεις το βαθύ σκότος αλλά και το νόημα της ελπίδας για να καταλάβεις την αξία του φωτός, του ήλιου και να ξεκινήσει έτσι μια καινούργια ιστορία στην κάθε σου ημέρα.
Πάμε και για το χειροποίημα :
Κάθε Χριστούγεννα μου μοιάζει,
η μαγεία του χορού να την αγκαλιάζει,
κάθε μέρα το μαζί στη ζωή τη νοιάζει,
και ένα Σ'αγαπώ πολύ πιο πολύ ταιριάζει!
Σας εύχομαι λοιπόν Πολλά καλά πρωινά! και πολλά στοχαστικά βράδια για τις ημέρες που θα έρθουν! Ημέρες αισιοδοξίας και χαράς, ημέρες γιορτινές, ημέρες αγάπης και αγαλλίασης ως την κορύφωση των Χριστουγέννων.
Καλές γιορτές με υγεία, μαγεία, φαντασία και χρυσόσκονη ΑΓΑΠΗΣ!
Όλα σας τα όνειρα απλά να σας να συμβούν !
