"And when the road stops, I'm gonna keep on, until I end up in the place that I belong..."

Τραγούδι του Kwabs με τίτλο WALK μου άρεσε από παλιά στο ραδιόφωνο, και κάπως έτσι μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να γράψω για αυτά που μας ωθούν παραπέρα. Συνήθως θέλουμε να αλλάξουμε μία στάση ζωής που δε μας ικανοποιεί και επειδή επιδιώκουμε πάντα το καλύτερο για τον εαυτό μας, οφείλουμε να κοιτάμε μόνο μπροστά. Στο διάβα μας συναντάμε διάφορα εμπόδια, ανθρώπους που αξίζουν και που δεν αξίζουν καν, και κρατάμε συνήθως μέσα μας τα θετικά ή άντε και κάποιο μυστικό κατά δικό μας για να νιώσουμε ότι είμαστε καλύτερα μόνοι μας παρά να μοιραζόμαστε το χρόνο μας με κακή παρέα.
Λίγες και δυσεύρετες οι καλές παρέες, και οι περισσότεροι το δικό τους χαβά έχουν και κατακαλόκαιρο όντας μία παύση εργασιών κεντήματος επιβάλλεται και επιστρέφοντας θα δούμε.
Καλά μπάνια, καλό καλοκαίρι και καλή ξεκούραση σε όλες και σε όλους σας...
Να μένετε υγιείς, χαρούμενοι και καλή καρδιά!

Και το γνωστό χειροποίημα:

όταν ήμουν μωρό σκεφτόμουν το μπιμπερό,
μεγαλώνοντας έπινα σε ποτήρι στρογγυλό,
όχι πολύ βαθύ ούτε και ρηχό,
τόσο ώστε να συγκρατεί το κατάλληλο νερό,
να μη χρειάζεται γέμισμα συχνό,
δεν πίνω άλλωστε πολύ, ποτέ σχεδόν ποτό,
θα ήθελα να πιστέψω ότι γίνεται βύσσινο καλό,
υποβρύχιο καλοκαιρινό,
και με αγάπη ντύνεται όλο αυτό, 
με αναμνήσεις από χρόνο παλιό,
δίνουν έστω χαμόγελο γλυκό.