I know no way to unlove you, across the boundaries of a true love...

Ήμουν ανάμεσα σε διάφορα τραγούδια, τελικά διάλεξα της Jennifer Nettles - Unlove You  με σχετικό τίτλο μέρους της επικεφαλίδας αυτής της ανάρτησης και προσωπικό κριτήριο μου την ωραία φωνή της για country music, που ομολογώ καθόλου δεν την ήξερα αλλά μου άρεσε και σε ότι άλλο επιπλέον την άκουσα να τραγουδά.

Το θέμα της σημερινής ανάρτησης αφορά την πρώτη μου επίσκεψη σε εκθετήριο χειροποίητων κεντημάτων, με κύριο χαρακτηριστικό τον ενθουσιασμό μου σε βαθμό εκστασιασμού που ένιωσα για μία τέχνη που τόσο με αγγίζει και με αφορά. Εισέπραξα πολύ χαρά βλέποντας έργα ομοειδή με τα δικά μου, με πόσο μεράκι, υπομονή και ενδιαφέρον ασχολούνται κι άλλοι με την τέχνη του κεντήματος με σκοπό όμως την πώληση. Μπήκα στον πειρασμό να αγοράσω κάτι συμβολικό, βέβαια θα ήθελα πολύ περισσότερα, για να συνεισφέρω στην αποδοχή αυτής της εργασίας που κάνει κάποιος ελπίζοντας πάντα να δημιουργεί με ευχαρίστηση...

Εγώ προσωπικά δεν νομίζω να τολμούσα επαγγελματικά να ασχοληθώ με αυτό, καθώς τα περισσότερα, αν όχι όλα που έχω κεντήσει, τα έχω δωρήσει σε φίλους και συγγενείς...

Δεν θα μπορούσα παρά να συγκρίνω αυτά τα συναισθήματα που με κατακλύζουν όταν αναφέρομαι σε κεντητά χειροποίηματα με τα αισθήματα αγάπης... της κατ' επιλογήν, με πλήρη συναίσθηση, της άδολης, της αμέτρητης, της αναμφίβολης, της απεριόριστης, της άφθαρτης, της πρόθυμης, της αληθινής, της από την πρώτη στιγμή μέχρι όσα χρόνια κι αν περάσουν... Αυτή είναι άλλωστε η ουσία της, το διηνεκές και το ατέρμονο ...για αυτό και διαρκεί για πάντα!

Αρκεί να μην μείνει στη σφαίρα του ανέφικτου, σαν όνειρο ανεκπλήρωτο ...τότε αποτελεί το κίνητρο για μεγάλες αφηγήσεις, διότι η Αγάπη είναι πρωτίστως και παραμένει τότε ατομική υπόθεση : εγώ αγαπώ, εγώ νοιάζομαι, εγώ φροντίζω, εγώ δίνω, εγώ δημιουργώ αγάπη πρώτα για τον εαυτό μου και μετά μπορώ να δίνω στους άλλους...

Η αγάπη όμως σε βρίσκει, εμφανίζεται απρόσκλητη, δεν την επιλέγεις μονομερώς, αλλά δεν μπορείς και να την αγνοήσεις...

Γι' αυτόν τον λόγο αλλά και για ακόμη άπειρους άλλους, θα ήθελα ν' αναφέρω εδώ ότι...

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω την πρώτη στιγμή που σε γνώρισα (αλλά θα μπορούσα να ξεχάσω  εκατομμύρια άλλα ασήμαντα πράγματα), 

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω τη ζεστασιά της φωνής σου που τόσο με μαγνήτισε, την αδημονία για κάθε επόμενη λέξη σου,

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω την αναζήτηση στο σκοτάδι μέχρι να με μαγνητίσει σαν μαγική λάμψη, από όλα τα αστέρια του ουρανού, η θωριά του προσώπου σου,

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω τον ηλεκτρισμό που προκαλεί ενδόμυχα ένα απλό απαλό άγγιγμα σου, 

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω το αδιάκοπο ενδιαφέρον για κάθε πτυχή του παρελθόντος και του παρόντος σου, 

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω την όλο και μεγαλύτερη κάθε φορά επιθυμία για συνάντηση,

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω τον ψίθυρο σου στο αυτί σαν μουσική μελωδία,

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω τη αγαλλίαση της ψυχής μου σε κάθε αγκαλιά σου, 

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω το ποθητό κοντά-δίπλα σου που γίνεται μετά  «σε σκέφτομαι και ας είμαι μακριά», 

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω το στήριγμα που προσφέρεις με ένα «θα είμαι δίπλα σου ότι και αν συμβεί»,

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω τη δύναμη να αντέχεις τα δύσκολα, να μαθαίνω για κάτι που σε πληγώσει, αλλά κυρίως να θαυμάζω την ικανότητα να τα ξεπερνάς όλα και να περιμένεις τα ευχάριστα,

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω ότι γιορτή για μένα είναι τα κατορθώματά σου και ότι φαντάζομαι το καλύτερο για σένα,

Δε θα μπορούσα να ξεχάσω τον φόβο μήπως συνηθίσω την απουσία σου...

 ~*~

Κλείνοντας αφιερώνω τους παρακάτω στίχους ...

  ~*~

Κοίτα με στα μάτια με υπομονή δίωξε του άλλου κόσμου την επιρροή νιώσε με για να σε νιώσω και ας πονάς είναι πανάκριβο σε το λέω να αγαπάς (Νικόλας Άσημος)

 ~*~

 Αφιερωμένο σαν μηχανή του χρόνου...

Ποτέ δεν θα μάθεις τι ήσουν για μένα κι ας ήσουν ένας ήλιος στο δρόμο μου

Ποτέ δεν θα μάθεις πως ήσουν το τραγούδι μου κι ας τραγουδούσα μόνο για σένα

Ποτέ δεν θα μάθεις ότι πίσω από τα δάκρυα μου κρυβόταν η ελπίδα κι ότι εσύ ήσουν το δάκρυ μου, μια άφθαστη ελπίδα, η ηλιαχτίδα στην καταιγίδα της ζωής μου

Δεν θα το μάθεις

Μπορεί να ήσουν ότι πιο όμορφο αγάπησα,μα θα κρύψω τα λόγια μου πίσω απ'τα χείλη και δεν θα το μάθεις

Κι αν οι λέξεις, χωρίς να το θέλω ξεφύγουν, θα τις ψιθυρίσω τόσο σιγά που δεν θα τις ακούσεις

Θα ξέρεις πως για μένα ήσουν μια απλή γνωριμία κι ας ήσουν για μένα η ζωή μου

Κάποτε θα ήθελα να μιλήσω γι'αυτή τη σκιά που μας ακολουθεί μες στην ομίχλη,αλλά μου είναι απαγορευμένο να πω το τέλος μιας ιστορίας που δεν άρχισε ποτέ...

~*~ Τάσος Λειβαδίτης ~*~ γεννήθηκε 20 Απριλίου του 1922 ~*~

I can love me better than you can...

 

Από το τραγούδι της Miley Cyrus - Flowers που αναφέρεται στην απομυθοποιημένη επιλογή της για ανεξαρτησία από διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις με ελλιπείς αποχρώσεις. Αλλά όλα αυτά, περί ματαιότητας του έρωτα, είναι ασήμαντα μπροστά στην "προσγείωση" από τις αλλοτριωτικές συνθήκες της καθημερινότητας ή/και την ίδια τη φθαρτή ανθρώπινη ζωή. 

Μόνος βέβαια κανείς και πώς άλλωστε θα του ήταν αρκετό για να ζήσει? 

Αλλά και πάλι εξαρτάται από το επίπεδο και τον ορισμό της μοναξιάς που δίνει ο καθένας μας και κατά πόσο μας αρκεί να μην εκφράζουμε σε έναν άλλον τις ενδόμυχες σκέψεις και τα συναισθήματα μας. 

Θέλεις μια "Μούσα" να σε συγ-κινεί, να αγαπάς, έστω και από μακρυά για να αντέχεις, να γράφεις, να ευαισθητοποιείσαι, να βιώνεις ...

Στο ρόλο της "Μούσας" η αναφορά ξεφεύγει από φυλετικές διακρίσεις, αλλά αφορά πρόσωπο γενικά αόριστο, αρσενικού ή θηλυκού γένους, για τον καθένα όμως αισθητικά ιδεατό και πολύ συγκεκριμένο...

 

Καθότι πλέον Άνοιξη, μεγαλύτερη η ζώνη φωτός, (πλημ-)μυρίζει όλη η φύση και γι' αυτό έχω αλήθεια κατά καιρούς υμνήσει και δημιουργήσει πολλά χειροποίηματα με θέμα τα λουλούδια!!

“Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να` ρθει” Pablo Neruda

"Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις." Οδυσσέας Ελύτης

"Του έλεγα: «Το λουλούδι που αγαπάς δεν κινδυνεύει…

Θα ζωγραφίσω ένα φίμωτρο για το αρνί σου… Θα ζωγραφίσω μια πανοπλία για το λουλούδι σου. Θα…».

Δεν ήξερα ακριβώς τι έπρεπε να πω. Αισθανόμουν πολύ αδέξιος. Δεν ήξερα πώς να τον πλησιάσω,πού να τον συναντήσω… Είναι τόσο μυστήρια η χώρα των δακρύων!" Αντουάν Nτε Σαιντ Εξυπερύ, “Ο μικρός πρίγκιπας”

Και η αγαπημένη μου ποιήτρια, Κική Δημουλά, για να ¨πάρεις τα πάνω σου"...

"Βάζοντας τα λουλούδια στο νερό δεν μεριμνάς. Τους λες το πρώτο ψέμα να ονειρεύονται τα απελπίζεις."

και κλείνω με δικό της ποίημα πάλι, και σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ!

Συγκοινωνούντα φαινόμενα

Eγώ λουλούδια δεν εκτρέφω στο μπαλκόνι μου. Bάσκανος μίμηση ολόγυρα με ξεραίνει. Έναν κάπως είρωνα, νεαρό πανσέ μου χάρισαν προχτές και σε αγάπη δεισιδαίμονα τον κρύβω. Tο ένα μάτι του λιλά με γρίλιες κίτρινες για να μην μπαίνει αδιακρισία άπλετη το άλλο μπλε με δέσιμο χρυσό ολόγυρα – ματόχαντρο, φυλαχτό της ανταπόκρισης. Aλλήθωρη ανταπόκριση θα πεις. Mα τι απ' όσα αγαπήσαμε μας κοίταζε ευθέως; Mε προσοχή ποτίζω στάλα στάλα γύρω γύρω μακριά από το πανκ έφηβο βλέμμα έχοντας σουρώσει τις κατεστημένες ρυτίδες μην πέσει χρόνος το νερό. Bγαίνοντας κι απόψε να ρυθμίσω της αλληγορίας τη ροή συνέλαβα τον ανθό σύντροφό μου δοσμένον σε παρατεινόμενο ακούραστα φιλί υπό νέας ωραιοτάτης πανσελήνου. Δι' απεσταλμένης αποστάσεως, θα πεις. Mα ποιο που μας συνέβη εγγύτατο φιλί ήταν αυτοπροσώπως.

(από το Ήχος απομακρύνσεων, Ίκαρος 2001)

A heavy cross to carry along...

Στίχος από το τραγούδι των Gossip Heavy Cross, με κύρια χαρακτηριστικά του κατ' εμέ, το ιδιαίτερο νόημα των στίχων του και την επιβλητική παρουσία της υψίφωνης τραγουδίστριας.

Advertisement

Λίγο η εποχή, που από τη βαρυχειμωνιά οδεύει στην Αναγέννηση της φύσης και η οποία συνάδει με την κορύφωση στο θείο δράμα χάρις στην προσδοκία της Ανάστασης.

Λίγο η ψυχολογία των ημερών που τα γεγονότα δοκιμάζουν τη δική μου ιδιοσυγκρασία και με ωθεί απλά να αποδεχτώ το αναπόφευκτο. 

Λίγο σαν την ευτυχή διαφορά ανάμεσα στο υπάρχω και στο συν-υπάρχω. 

Διότι το μέλλον δεν το γνωρίζουμε, μονάχα το παρόν ζούμε...

 

(Λίγο που μου θυμίζουν όλα αυτά τα συμβάντα Επίκτητο, στωικό φιλόσοφο και ηδονιστή...)

Ει βούλει άλυπον βίον ζην, τα μέλλοντα συμβαίνειν ως ήδη συμβεβηκότα λογίζου.

–	Αν θες να ζεις χωρίς άγχος, να αντιμετωπίζεις τα μέλλοντα να συμβούν σαν να έχουν ήδη συμβεί.

Επίκτητος  Στωικός φιλόσοφος  (50 μ.Χ.-120 μ.Χ)

 

Η πηγή του άγχους βρίσκεται στο μέλλον. Αν μπορείς να κρατήσεις το μέλλον έξω από το μυαλό σου, μπορείς να ξεχάσεις τις στεναχώριες σου. 

Μίλαν Κούντερα Τσέχος συγγραφέας  (1929-)

 

Το χθες δεν είναι παρά η ανάμνηση του σήμερα, το αύριο είναι το όνειρο του σήμερα.

Χαλίλ Γκιμπράν Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος  (1883-1931)

 

Το πρόβλημα με την εποχή μας είναι ότι το μέλλον δεν είναι πια αυτό που ήταν.

Πωλ Βαλερύ Γάλλος ποιητής  (1871-1945)

 

Και πώς μπορώ να μαντεύω το μέλλον; Μέσα από τα σημάδια του παρόντος. Στο παρόν βρίσκεται το μυστικό· αν προσέξεις το παρόν, τότε κι αυτό που θα συμβεί στο μέλλον θα είναι καλύτερο. 

Πάουλο Κοέλο  Βραζιλιάνος συγγραφέας  (1947-)

 

Το πρόβλημα με το μέλλον είναι ότι μετατρέπεται συνεχώς σε παρόν. 

Bill Watterson  Αμερικανός σκιτσογράφος  (1958-)

 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ !!!

 

και κλείνω με το ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (Borges Jorge Luis) 

 

ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ 

Εκείνη ακριβώς τη στιγμή που λέει από μέσα του:

Και τι δε θα ‘δινα για να ‘χω τη χαρά

να βρισκόμουν πλάι σου στην Ισλανδία

στο φως της μεγάλης ακίνητης μέρας

και να μοιραζόμαστε τούτη τη στιγμή

-όπως μοιράζεται κανείς τη μουσική

ή τη γεύση ενός φρούτου-

εκείνη τη στιγμή ακριβώς

βρισκόταν πλάι της στην Ισλανδία.

 

Από τα «Ποιήματα» σε μετάφραση Δημήτρη Καλοκύρη, εκδόσεις Πατάκη

 

She says there's no turnin' back , She trapped me in her heart...

Στίχοι από το τραγούδι  του Michael Jackson 

Dirty Diana

και αντίστοιχα επί της ελληνικής version...

Αχ βρε Χαρικλάκι πώς με γέλασες...

 

Χαρικλάκι

Πρόσφατα ανακάλυψα το τραγούδι αφιερωμένο στο πρώτο και κύριο όνομα μου, χάρις στην πολύ ταιριαστή σε μένα παρέα, φίλης τολμώ να πω! Τι μεγάλη Χαρά, που πλέον καθημερινά το αναφέρουμε, πάντα και μαζί με ένα υπαινιγμό και πονηρό υπονοούμενο, αφού το Χαρικλάκι δεν αποδείχτηκε πολύ ντόμπρα στα ερωτικά της, κάνοντας ατοπήματα και δεν ξεκαθαρίζει την κατάσταση (ρεμπέτικο γαρ) με τον ενδιαφερόμενο. Και όλο και τον παιδεύει, που κάθεται και γράφει ο δόλιος τον στίχο και όμορφα τον μελοποιεί πάλι ο ίδιος (Τούντας Παναγιώτης) ως συνθέτης.

Γεγονός που καθόλου δεν με αντιπροσωπεύει γιατί θαρρώ πως είμαι ένας ειλικρινής και ευθύς χαρακτήρα σε όλες τις εκφάνσεις και εκφράσεις μου. Αδίκως γράφτηκε για το όνομα μου, αλλά κρατώ το όνομα και όχι τη χάρη που λένε...  Σε κάθε περίπτωση ακούγεται ευχάριστα και δεν παραπέμπει η μελωδική του γραμμή σε πόνο καρδιάς και ψυχή βασανισμένη από του έρωτα τα δίχτυα. Αλλά αυτά τα οξύμωρα συμβαίνουν και στη ζωή και έχουν μερικώς μια νοστιμάδα ...Κρατώ το εύθυμο του τόνο και χρωματισμό, ειδικά από φωνές όπως της Γλυκερίας...

Το δεύτερο όνομα μου, είχε και αυτό ανάλογη τύχη στιχουργικά και μελωδικά, γραμμένο και ραμμένο στη φωνή του Michael Jackson από τον ίδιο για τον ίδιο, και φέροντας βαρύ τίτλο Dirty Diana... Για τα πόσα να αντέξει και ο ίδιος από γυναίκες έτοιμες για όλα, τύπου groupies...Πόσα άλλα θέλω, αλλά κάνω και άλλα εννοώ ... Και βέβαια την πλειοψηφία των γυναικών εκφράζει αλλά εμένα πάλι δεν... Αν και αφιερωμένο το τραγούδι στο δεύτερο (πρωτότυπο κατά τα ελληνικά) όνομα μου, που βρέθηκε ξανά σε αναντιστοιχία με τη χάρη μου...

Γι αυτό και 'γω θα γράψω ένα δικό μου χειροποίημα που θα αφιερώσω σε όποιον δεν συμφωνεί με την καθιερωμένη αντίληψη, ότι τα ονόματα κρύβουν ένα μύθο, που τις περισσότερες φορές για να είναι άξιο λόγου, ποίησης και λυρικής έκφρασης του, σε μελοποιημένη γραμμή οφείλει ένα μυστήριο να πλανάται, ένα ερωτικό αδιέξοδο και μία Οδύσσεια για τον πρωταγωνιστή κυρίως, αφού οι γυναίκες παιδεύουν ... Στερεότυπο που τώρα δεν χρίζει ανάλυσης...(cherchez la femme)

Τι να τα κάνω τα λεφτά,

Αφού έχω δυο ονόματα!?

Το ένα σημαίνει τη χαρά,

Το άλλο ταιριάζει στα αγγλικά.!

Σαν να λέμε τη δική μου την καρδιά,

Θα στην έδινα in your hands!

Αν μ' αγαπούσες μια φορά, 

εγώ , όμως για χίλιες δυο!!

"The wish came true my friend, I know deep in my soul that love is made for all..."

 

Συγκινητικό, βαθιά τρυφερό και συναισθηματικό με τίτλο Wish και καλλιτέχνες τους Sundayman ft Rabbeats. Wish

Το θυμήθηκα σήμερα αυτό το τραγούδι, μου άρεσε εξ' αρχής από το 2017 που παίχτηκε στην τότε διαφήμιση γνωστής αλυσίδας super market εν όψει των Χριστουγέννων. 

Η σημερινή ημέρα στάθηκε απαρχή για την αναζήτηση της αξίας του δώρου... ενός οποιοδήποτε δώρου κι αν προσφέρεται, που ανεξαρτήτως αιτίας και λόγου ύπαρξης φέρεται σαν κινητήρια δύναμη που μπορεί να μεταφέρει κάτι (συν+κινώ=συγκινώ) από την ψυχική κατάσταση του ενός που είχε τη διάθεση και τα ειλικρινή συναισθήματα σε κάποιον άλλο συνάνθρωπο. Σε αυτό δεν χωρούν αμφισβητήσεις, δεν χωρούν αρνητικά αισθήματα...

Σήμερα λοιπόν, είχα την ευτυχή συγκυρία να δώσω και να πάρω δώρα (και γλυκά βέβαια λόγω των γιορτινών ημερών που όλο και κάποιος γιορτάζει)!

Πραγματικά, τα δώρα που πήρα με συγκίνησαν βαθύτατα γιατί δεν ήταν το υλικό κομμάτι της υπόστασής τους, αλλά ήταν κυρίως η πρωτότυπη σκέψη από καρδιάς, που σπανίως μου έχει ξανατύχει αλλά και η ουσιώδη αιτιολόγησή τους που θα έλεγα, μου έδωσε τροφή για σκέψη και ψυχική ανάταση...!!

Ευχαριστώ πολύ τους πολύ καλούς νυν και πρώην συναδέλφους, γι' αυτήν την απρόσμενη πραγματικά χαρά, να μου προσφέρουν κάτι ως δώρο και να το δεχτώ με περίσσεια έκπληξη που με χαροποίησε ιδιαίτερα!

Αξέχαστα δώρα μου έχουν μείνει επίσης και αξίζει να αναφερθώ στα πολυ-αγαπημένα μου παστέλια και τις σοκολάτες που ένας εξαίρετος φίλος πάντα με σκέφτεται και με προμηθεύει, τα βιβλία φυσικά και οτιδήποτε χειροποίητο (ειδικά γλυκό) που μου εντυπώνεται γιατί αφιερώνει κάποιος λίγο παραπάνω προσωπικό του χρόνο...

Κυρίως όμως και πιο σύνηθες για μένα, είναι το να προσφέρω μικρά δώρα από καρδιάς και χειροποίητα μετά πολλής σκέψης, φροντίδας και αγαλλίασης που για μένα είναι τα ίδια η θύμιση της συντροφιάς αυτών των λίγων, των καλών φίλων, και το ελάχιστο της ανταπόδοσης μου γι' ένα χαμόγελο ευχαρίστησης τους, για όλες εκείνες τις μικρές ή μεγάλες στιγμές που περάσαμε μαζί, τις οποίες διατηρώ ως θησαυρό.

Ταπεινή προσωπική μου γνώμη είναι ότι ένα δώρο προκαλεί τον αποδέκτη του να υψωθεί σε άλλα επίπεδα από εκείνα στα οποία βρισκόταν, από συναισθηματικές σφαίρες που λίμναζε, σε νοιάξιμο, να προβεί κι αυτός σε κινητοποίηση των πράξεών του για βελτιωμένη κοινωνικότητα, και να δραστηριοποιηθεί ως και την έκφραση της εκ φύσεως ανάγκης όλων για συντροφικότητα. 

Ευχή μου πάντα να είναι όλοι καλά και ακόμη βαθύτερα να είναι ΕΥ-τυχείς και η άδολη αγάπη να συντροφεύει κάθε στιγμή της ζωής τους.!

Διότι ό,τι γίνεται με αγάπη είναι ΚΑΛΟ!

Να έχετε ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!

Κάθε δώρο που προσφέρεται, κι αν είναι μικρής αξίας, είναι μεγάλο, αν δίνεται με καλή διάθεση.

Μένανδρος

Δεν είναι καλό να αρνείσαι ένα δώρο που σου προσφέρουν.

Όμηρος

"Κάθε άτομο που περνάει από τη ζωή μας είναι μοναδικό. Πάντα αφήνει λίγο από τον εαυτό του και παίρνει λίγο από εμάς. Θα υπάρχουν εκείνοι που παίρνουν πολλά, αλλά δεν θα υπάρχει κανείς που να μην αφήνει τίποτα. Αυτή είναι η εμφανής απόδειξη ότι δύο ψυχές δεν συναντώνται τυχαία "

-Jorge Luis Borges-

"Η συνάντηση μεταξύ δύο ανθρώπων είναι σαν την επαφή δύο χημικών ουσιών: εάν υπάρχει μια αντίδραση, και οι δύο μετασχηματίζονται"

-Carl G. Jung-

One sees clearly only with the heart...

 

Φράση από τον μικρό Πρίγκηπα του Antoine de Saint-Exupéry, που είναι πολύ ομορφότερη στα γαλλικά αλλά την παραθέτω εδώ στα αγγλικά, τιτλοφορώντας έτσι την παρούσα ανάρτηση ώστε να γίνει πιο εύληπτο το μήνυμα.

Ομοίως έχει λεχθεί από τον William Shakespeare / Le Songe d'une nuit d'été = στο Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας :

“L'amour ne voit pas avec les yeux, mais avec l'âme.” = Η αγάπη παρατηρεί όχι με τα μάτια, αλλά με την ψυχή.

Επίσης, κατά το βραζιλιάνικο ρητό η αγάπη είναι τυφλή, και άρα πρέπει να αγγίζεις = “L’amour est aveugle, il faut donc toucher.”

Την αγάπη βέβαια δεν μπορείς να την αγγίξεις, αλλά τη νιώθεις και βέβαια δεν ισχυρίζεται κανείς ότι είναι τυφλή με την έννοια της εικόνας αλλά αυτό που ξεχωρίζει είναι το ουσιώδες από το επουσιώδες.

Όλα αυτά μας γεμίζουν με ιδέες, μας κατακλύζουν με συναισθήματα ότι μάλλον δηλαδή όλα τα ωραία δεν αγοράζονται, δεν πωλούνται, δεν βρίσκονται σε τιμή ευκαιρίας, δεν αποτιμώνται σε χρήμα ή υλικά αγαθά αλλά απλά τα ζεις, τα νιώθεις, τα βιώνεις συνήθως μαζί με την ελάχιστη παρέα. Οι σχέσεις, οι πολύ διαπροσωπικές, που αφορούν μέχρι 2 άτομα, περιορίζονται κυρίως στα βασικά, στα καλά (ή τα κακά) των ανθρωπίνων σχέσεων.

Στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη, που έγιναν και τραγούδι, οι οποίοι αναφέρονται σε όλες τις αισθήσεις που συμμετέχουν και πάσχουν :

Συχώρα με, αγάπη μου,
που ζούσα πριν να σε γνωρίσω…
Μισώ τα μάτια μου,
που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου..
Θα σ’ ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει,
ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής
σ’ αναζητάω σαν τον τυφλό,
που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας
σ’ενα σπίτι που’ πιασε φωτιά,
α, για να γεννηθείς εσύ
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι αυτό έγινε ο κόσμος…

 

Από εκεί και πέρα, η όποια έλξη δεν μονώνεται, δεν απομονώνεται εργαστηριακά, δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα χημικά στοιχεία, και τη δημιουργία ισχυρών χημικών δεσμών ή φυσικών δυνάμεων, έλξης και άπωσης και γενικότερα τη δημιουργία παντός έμβιου όντος αλλά και άβιου στοιχείου ή υλικού. 

Είναι δυνατόν λοιπόν ως άνθρωποι-έμβια όντα, να νιώσουμε  μια ισχυρή μαγνητική έλξη, σαν ερωτική έλξη, για κάποιον αρκετά γρήγορα, αλλά δεν πρόκειται για πραγματική αγάπη που απαιτεί ένα βάθος κατανόησης και αποδοχής. Μάλλον κάτι τέτοιο αποδίδεται σε μια ανάγκη της παιδικής μας ηλικίας να βρούμε χωρίς κόπο και προσπάθεια το άλλο μας μισό, αυτό που θα μας πλημμυρίζει πάντα με όμορφα συναισθήματα και θα ικανοποιεί όλες μας τις ανάγκες, κάτι σαν να ψάχνουμε να βρούμε «τον ιδανικό γονέα». 

Η έλξη αυτή, μπορεί να είναι ερωτική ή φιλική, και η συμπάθεια μπορεί να απευθύνεται σε έναν συνάδελφο ή ακόμη και στον διπλανό μας στο τρένο. Παρά την εσωτερική και σωματική αντίδραση που μπορεί να προκαλέσει αυτός ο τύπος εμπειρίας, η αλήθεια είναι ότι βασίζεται κυρίως σε φυσικά χαρακτηριστικά και βιαστικά συμπεράσματα χωρίς να γνωρίζουμε πράγματι εάν κάτι από όλα αυτά είναι αλήθεια.
Στο νέο βιβλίο των Βρετανών ψυχολόγων Ρομ και Ορι Μπράφμαν (BRAFMAN ORI, BRAFMAN ROM) αυτό το συναίσθημα είναι κοινό για όλους τους ανθρώπους, αλλά εξηγείται και επιστημονικά πως όταν συμβαίνει αυτό συντρέχουν πέντε πολύ συγκεκριμένοι παράγοντες :
1) η ειλικρίνεια: Όταν δύο αποκαλύπτουν καλοπροαίρετα ποιοι είναι, δημιουργείται ένα ιδανικό χαλαρό περιβάλλον οικειότητας, που σε άλλες περιπτώσεις θα χρειαζόταν καιρό για να χτιστεί και με αυτόν τον τρόπο είναι εύκολο ο απέναντι μας να μας συμπαθήσει, ακόμη και να μας ερωτευθεί (με την πρώτη ματιά...)
2) η εγγύτητα επίσης μετράει τα μέγιστα, γνωρίζοντας κάποιον σιγά σιγά ή συναντώντας τον συχνά σε ένα ουδέτερο περιβάλλον, όπως το γραφείο, δημιουργείται μια οικειότητα που μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια ουσιαστική σχέση
3) ο « μαγνητισμός », δηλαδή το σεξαπίλ που εκπέμπουμε εμφανώς όταν νιώθουμε αυτοπεποίθηση, πίστη στις ικανότητές μας και άνεση με τον εαυτό μας σε μια συζήτηση

4) η έμφαση στις ομοιότητες, και όχι στις διαφορές (πάει και ο μύθος ότι τα ετερώνυμα έλκονται). Νιώθουμε να συνδεόμαστε από την πρώτη ματιά με κάποιον που μας μοιάζει περισσότερο. Η πρώτη ματιά μπορεί να αναφέρεται όχι μόνο στην εξωτερική εικόνα, αλλά και σε όλες τις μνήμες που θα ανασύρει το άτομο που έχουμε απέναντί μας. Γι' αυτό σημαντικό κομμάτι στην όλη διαδικασία παίζουν και οι

5) Κοινές εμπειρίες: Όταν μοιραζόμαστε εμπειρίες, και μάλιστα σε αντίξοες συνθήκες, αναπτύσσονται μεταξύ μας πιο ισχυροί δεσμοί.

Οι άνδρες είναι αυτοί που δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην εμφάνιση, στα εξωτερικά χαρακτηριστικά, ώστε να αποφασίσουν αν θα ερωτευτούν κάποια αλλά και στη γλώσσα του σώματος, ακόμα και ασυνείδητα. Διότι, γύρω από κάθε άτομο υπάρχει ένα ενεργειακό πεδίο που μεταφέρει πληροφορίες γι' αυτόν. Επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν μπορεί να το δει, αναπληρώνει αυτή την ικανότητα με την αντίληψη των οσμών σε υποσυνείδητο επίπεδο. Το συναίσθημά μας λοιπόν, επηρεάζεται συχνά και από τις φερομόνες, την προσωπική μυρωδιά που εκπέμπει ο καθένας μας.

Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη Ιατρικής επιβεβαίωσε ότι οι άνθρωποι μπορούν να δουν κάποιον τόσο σύντομα όσο 100 χιλιοστά του δευτερολέπτου και να αποφασίσουν εάν είναι κατάλληλος σεξουαλικός σύντροφος και τότε τα δύο μέρη μπορεί να αρχίσουν να ανταλλάσσουν αυτό που είναι γνωστό ως συνωμοτικό βλέμμα.

Αυτό το βλέμμα είναι ίσως το πιο εντυπωσιακό ανθρώπινο τέχνασμα προσέλκυσης με ανταλλαγή εκπληκτικής ποσότητας πληροφοριών. Οι άνδρες και οι γυναίκες συχνά κοιτάζουν επίμονα τους πιθανούς συντρόφους για περίπου δύο έως τρία δευτερόλεπτα κατά τη διάρκεια των οποίων οι κόρες τους μπορεί να διασταλούν – κάτι που εκλαμβάνετε ως ένα σημάδι ακραίου ενδιαφέροντος. Το βλέμμα πυροδοτεί ένα πρωτόγονο μέρος του ανθρώπινου εγκεφάλου, προτρέποντας ένα από τα δύο βασικά συναισθήματα - προσέγγιση ή υποχώρηση.

Ίσως πρόκειται για το πιο ισχυρό συναίσθημα σύνδεσης σε κάθε είδους σχέσης!...

Συνεχίζοντας σε γαλλικό mood, αλλά μαζί με την αγγλική version-έκδοση του παραθέτω και προτείνω παράλληλα προς ακρόαση το υπέροχο τραγούδι του γάλλου Jacques Brel / Don't leave me / If You Go Away (Ne me quitte pas) που διασκευάστηκε πρόσφατα από την αγαπημένη μου φωνητικά, Imany - If You Go Away (Audio) (Jacques Brel Cover) στο καινούργιο της album με συνοδεία cello σε μουσική δωματίου: NOUVEL ALBUM VOODOO CELLO , με αυτούς τους υπέροχους στίχους και το βαθύ μυστικιστικό ήχο (φωνής και οργάνων) :Imany - If You Go Away (Audio) (Jacques Brel Cover)

 

...But if you stay
I'll make you a day
Like no day has been
Or will be again

We'll sail on the sun
We'll ride on the rain
We'll talk to the trees
And worship the wind...

 

 

...But if you stay
I'll make you a night
Like no night has been
Or will be again

I'll sail on your smile
I'll ride on your touch
I'll talk to your eyes
That I love so much...

 

"People cry, not because they're weak.It's because they 've been strong for too long"

Φράση που φαίνεται να έχει πει ο Johnny Depp, και παραθέτω εδώ λόγω και των πρόσφατων προσωπικών του προβλημάτων και γεγονότων που απασχόλησαν τη δημοσιότητα με τη δίκη του με την πρώην γυναίκα του, και γεγονός αποτελεί ότι δικαιώθηκε με χρηματική αποζημίωση!

Αλλά όποιος κερδίζει στα λεφτά, χάνει στην αγάπη λένε...

 

Με παρακίνησε επίσης το γεγονός της απώλειας ενός σημαντικού ανθρώπου του Δ. Σιμόπουλου που εκλαΐκευσε για χάρη όλων μας, την αστροφυσική. Σχετική αναφορά μου σε τρεις αναρτήσεις μου, τον 8/2020, τον 9/2021 και τον 10/2021 με τίτλους: 

-Counting stars... , 

-Αnd dreams hang in air, Gulls in the sky and in my blue eye...,

-I brought you daffodils in a pretty string... αντίστοιχα.

Σε σχετική του συνέντευξη στις 28/12/2017  στον Γιάννη Πανταζόπουλο και στο LIFO απάντησε αξιοθαύμαστα σε πολλές ερωτήσεις, μεταξύ των οποίων:

— Τι θεωρείτε σημαντικό στη ζωή;

Τη φιλία και την αγάπη.

 

κάπως έτσι μου θύμισε και αυτό το παιδικό βιβλιαράκι...

 

 Ότι κι αν τολμήσουμε να σχολιάσουμε ή να σκεφτούμε ομοιάζει λίγο μπροστά στο μεγαλείο του σύμπαντος και αναπολούμε μόνο στιγμές που μας χαρίζουν τα γραπτά κείμενα του και ατενίζουμε το βλέμμα μας στον έναστρο ουρανό, τον πιο φωτεινό τα καλοκαίρια και το πιο ζωντανό στις αναμνήσεις μας !

Να έχετε όμορφο Καλοκαίρι, με Υγεία, Χαρές και Ελπίδα ότι η επόμενη μέρα σε όλες τις ανθρώπινες διαστάσεις μέτρησης του χρόνου θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη!!!