Δύσκολες μέρες, δύσκολες καταστάσεις, ακραίες συνθήκες, ακραία μέτρα, καταιγισμός πληροφοριών, καλές και κακές ειδήσεις, διφορούμενες απόψεις, πρωτόγνωρα συναισθήματα, περιορισμός της ελευθερίας κινήσεων όχι εν καιρώ πολέμου αλλά εν καιρώ ειρήνης, ψάχνουμε μια άκρη του νήματος και δεν βρίσκουμε καν την έξοδο από τον λαβύρινθο...
Δεν έχω να προσθέσω κάτι, είναι μια πολύ ψυχοφθόρα περίοδος έτσι κι αλλιώς ...
Θα περιοριστω στο παραμύθι το οποίο κέντησα, τη γνωστή Σταχτοπούτα, σε νέα εκδοχή κορνιζαρισματος, γιατί όλα εξαρτώνται και από το περιτύλιγμα άλλωστε.
Καλό είναι να καταφεύγουμε στα παραμύθια ειδικά στο όμορφο, ευτυχές τέλος τους!
Το συγκεκριμένο μάλιστα, μας διδάσκει ότι ακόμα και αν όλα πάνε στραβά, με κάποιο τρόπο (η νεράιδα έβαλε το χεράκι της, αλλά ας την ονομάσουμε από μηχανής θεός, σύμφωνα με την αρχαία ελληνική τραγωδία) η ιστορία όσο χαλιά και εάν δείχνει θα εξελιχθεί σε πολύ καλύτερη. Και αν χάνουμε κάτι ...π.χ. εδώ το γοβάκι της η Σταχτοπούτα, στη συνέχεια της πλοκής αποδεικνύεται σωτήριο για την άθλια κατάσταση που βιώνει στο σπίτι της με τη μητριά της και τις ετεροθαλείς αδερφές της.
Στην τελική, ακόμα και αν όλα δείχνουν καταδικασμένα, πιθανον να βιώνουμε τη στραβή όψη, θα έρθει και η θετική πλευρά των πραγμάτων. Ίσως κι αν δεν έχανε το γοβάκι, ο πρίγκηπας δεν θα την έψαχνε ποτέ...
Αν αναλογιστούμε ότι και μεις κάτι χάνουμε, το οποίο το εκτιμούμε καλυτερα, αλλά και κερδίζουμε την υγεία και την αγάπη των δικών μας ανθρώπων.
Για να ζήσουμε όλοι καλά, και ακόμα καλύτερα...
Happy end-keep the faith...Να γράψω θέλω για ένα παραμύθι,
Δίχως τέλος, δίχως θλίψη,
Να το διαβάζεις και να σου φεύγει κάθε λύπη,
Για να μη χρειάζεσαι κανένα μαντήλι,
Να κρύψεις τα δάκρυα η τη μύτη,
Αλλά η μάσκα έφυγε από τον Ζορο η τον πειρατή-αλητη,
Και έμεινε ως άχρηστος θησαυρος για κάθε σπίτι,
Μην ανησυχείς όμως, που θα πάει, θα βρεθεί η λύση,
Αρκεί να μη ξεχνας της Σταχτοπούτας το παπούτσι!
Έχε το στη τσέπη σου, σα φυλαχτό ζαφείρι,
Και ψάξε μέσα σου βαθιά να μην το ξαναζήσεις!
Μια φορά μονάχα...
Υγιαινετε, Ευτυχείτε!!!
