Κάθε που νιώθω μοναξιά , σκέφτομαι πως υπάρχεις...

Στίχοι από το όμορφο και επίκαιρο τραγούδι των Πυξ Λαξ ¨Να με θυμηθείς" από το μακρινό 1996 με τη σημερινή του version μαζί με τον Χρ. Μάστορα ακούγεται ευχάριστα, κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη.

Και πόσα άλλα τραγούδια με στίχους πάλι για την μοναξιά όπως το "Πριν απ΄την αυγή" της Μ.Ασλανίδου: 

"...κι έμεινε μόνο η μοναξιά,

παρέα μου στο δείπνο.

Λυσσομανάει έξω το βράδυ

μέσα απλώνεται η σιωπή,

λένε, το πιο βαθύ σκοτάδι

πως πέφτει πριν απ’ την αυγή."

Και αυτό το πιο βαθύ σκοτάδι που έρχεται λίγο πριν την αυγή, χιλιοειπωμένο και χιλιοτραγουδισμένο επίσης, πάλι σε τραγούδια ελληνικά, όπως αυτό το "Φύλλα αλκαλικά" του Σωκράτη Μάλαμα:

"...Κι αν σ' έπιασε το βράδυ

κι ο έρωτας αργεί

το πιο βαθύ σκοτάδι

είναι πριν την αυγή."

Δυστυχώς όμως όταν νιώθουμε μοναξιά, αν και κοινωνικά όντα, πρέπει να σπάμε το περίβλημα της δικής μας ατομικής σφαίρας και να προσπαθούμε να φτάσουμε, να πλησιάζουμε τους άλλους, να έχουμε διάθεση δηλαδή για συναναστροφή. Σε τέτοιες εποχές κατάρρευσης της κοινωνικής συνοχής να επικοινωνούμε όσο μπορούμε, να διεισδύουμε στις ανάγκες των άλλων, να είμαστε λιγότερο εγωιστές και να κάνουμε ένα βήμα προχωρώντας παρακάτω για να γνωρίσουμε τους άλλους.

Θέλει αγάπη και ομόνοια ώστε να μην αντιμαχόμαστε τους γύρω μας, να τους αγκαλιάζουμε ενίοτε (όσο είναι ιατρικώς αποδεκτό αυτό...) και να αγαπάμε. 

Να τολμήσεις να κάνεις εσύ την πρώτη κίνηση, εσύ να πας να πλησιάσεις αυτό που βλέπεις και δεν χρειάζεται να περιμένεις να σε πλησιάσει αυτό. Υπάρχει και η περίπτωση βέβαια της απόρριψης, να απομακρυνθεί αυτό(-ός,-ή) από εσένα που αυτό μάλλον σημαίνει ότι δεν ταιριάζει, δεν έλκεται από εσένα.

Αλλά δεν χάνεται ο κόσμος, αντίθετα έτσι μόνο γυρίζει. Η έλξη και η άπωση γυρνούν σχεδόν όλο το σύμπαν οπότε να είμαστε ρεαλιστές διότι δεν βλάπτει. Από τη χαρά γεννιέται η λύπη και αντίστροφα, και κάπως έτσι όλα συμβαίνουν. Η ζωή βασίζεται στο τέλος μιας ιστορίας και στην αρχή κάθε επόμενης...

Αυτό το "κάθε" σε κάθε πρόταση μου έδωσε και το έναυσμα γι' αυτήν την ανάρτηση. Πόσα τραγούδια έχουν στην αρχή των στίχων τους ένα "κάθε...", όπως του τίτλου, ή του Μίλτου, Πασχαλίδη από το "Παραμύθι με λυπημένο τέλος":

" Κάθε που χαράζει την τρώει το μαράζι...".

Στη ζωή του καθενός ένα κάθε τι που κάθε φορά τον ορίζει... (πόσα κάθε!)

Και ορίζει την εναλλαγή των συναισθημάτων χαράς-λύπης, πάθους-μίσους, δυσαρέσκειας-ευχαρίστησης. Γιατί το τέλος σημαίνει και την αρχή κάθε επόμενου βήματος, όπως η ανατολή του ήλιου, σαν ζωοποιός ενέργεια μας δίνει δύναμη για να ξεκινήσουμε την ημέρα μας με αισιοδοξία για το μέλλον αν και μέχρι το βράδυ, στην δύση του ηλίου έρχεται το ναδίρ, όπου η ενέργεια μας φθίνει. Αυτή η μετάβαση των σταδίων σε μια κιόλας ημέρα, όπως κάθε ημέρα, μας  μεταφέρει τη δική της σοφία στον αέναο δηλαδή κύκλο της ζωής (φως-σκοτάδι, μέρα-νύχτα, δύναμη-απελπισία) όπου  την ανατολή ακολουθεί η δύση του ηλίου, κάθε ήμερα συνοδεύεται από την επόμενη και τοιουτοτρόπως το παρελθόν μένει πίσω. 

Μέχρι και το ανυπέρβλητο, πολυδιασκευασμένο "Feeling Good" από τη Nina Simone από το 1965 το αυτό  δηλώνει: 

"It's a new dawn,

It's a new day,

It's a new life for me, 

And I'm feeling good..."

Αλλά για να χαράξει πριν το πιο βαθύ σκοτάδι πρέπει να συνειδητοποιήσεις το βαθύ σκότος αλλά και το νόημα της ελπίδας για να καταλάβεις την αξία του φωτός, του ήλιου και να ξεκινήσει έτσι μια καινούργια ιστορία στην κάθε σου ημέρα.

Πάμε και για το χειροποίημα :

Κάθε Χριστούγεννα μου μοιάζει,

η μαγεία του χορού να την αγκαλιάζει,

κάθε μέρα το μαζί στη ζωή τη νοιάζει,

και ένα Σ'αγαπώ πολύ πιο πολύ ταιριάζει!

Σας εύχομαι λοιπόν Πολλά καλά πρωινά! και πολλά  στοχαστικά βράδια για τις ημέρες που θα έρθουν! Ημέρες αισιοδοξίας και χαράς, ημέρες γιορτινές, ημέρες αγάπης και αγαλλίασης ως την κορύφωση των Χριστουγέννων.

Καλές γιορτές με υγεία, μαγεία, φαντασία και χρυσόσκονη ΑΓΑΠΗΣ!

Όλα σας τα όνειρα απλά να σας να συμβούν !

I brought you daffodils in a pretty string...

Στίχοι από το τραγούδι "Another Love" από τον Tom Odell και συνεχίζει:

"...I wanna cry and I wanna love

But all my tears have been used up

On another love, another love..."

Σαν πολλά δακρύβρεχτα τραγούδια, ταινίες, ποιήματα, και πόσα άλλα δημιουργήματα μας εμπνέουν και μας κατακλύζουν καθημερινά...

Να μην πούμε για την ταινία "The notebook" (2004) με τον Ryan Gosling πρωταγωνιστή (μαζί με Rachel McAdams), που σχεδόν όλος ο γυναικείος (?) πληθυσμός έκλαψε μαζί και αναδείχθηκε στη μοντέρνα εκδοχή του παραμυθιού με εναλλακτικό πρίγκηπα...Δεν ταυτίστηκα με αυτήν, αν και ομολογώ ότι έκλαψα, αλλά για πολλές όμοιες και λιγότερο καλές έχω κλάψει. Είμαι αθεράπευτα ρομαντική, μάλλον, τι να κάνουμε;

Μιλώντας για ημερολόγια, ημερομηνίες, ημερολογιακά ταιριάσματα βάσει ζωδίων, συμβάσεις λίγο πολύ που έχουμε τελικά αποδεχθεί όμως ας δούμε ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς ή περίπου έτσι... Συνεχίζοντας τις αναφορές πάλι στο βιβλίο του Δ. Σιμόπουλου "Ο ουρανός της Ελλάδας" αναφέρει σχετικά τα εξής: "Οι ζωδιακοί δηλαδή αστερισμοί μπροστά από τους οποίους περνάει ο Ήλιος στη διάρκεια του χρόνου είναι 13, είτε μας αρέσει είτε όχι. Και οι ζωδιακοί αστερισμοί δεν είναι παρά και αυτοί ένα ανθρώπινο σημείο αναφοράς για να μπορούμε να συνεννοούμαστε μεταξύ μας. Ούτε τα ημερολόγια λοιπόν ούτε τα ζώδια είναι κάτι το "ιερό και όσιο", αλλά απλούστατα ανθρώπινες επινοήσεις.

Επειδή τα γεγονότα αυτά είναι σήμερα αυταπόδεικτα, οι ίδιοι οι αστρολόγοι, για να δικαιολογήσουν κάπως τα κραυγαλέα αυτά λάθη τους, αναιρούν αυτή τη βάση των "προφητειών" τους κάνοντας χρήση δύο αυθαίρετων υποθέσεων. Πρώτα απ' όλα χωρίζουν τον ζωδιακό κύκλο σε 12 ίσα τμήματα, όπως έκαναν οι αρχαίοι, ενώ ξέρουμε ότι δεν είναι ίσα, και δεύτερον αποκόπτουν τη θέση του Ηλίου μπροστά από τους πραγματικούς ζωδιακούς αστερισμούς, λέγοντας ότι αναφέρονται σε ένα φανταστικό κατασκεύασμα δικής τους επινόησης, που είναι άσχετο με τους ζωδιακούς αστερισμούς, και το οποίο ονομάζουν "ζωδιακούς οίκους..."

Ο καθένας με κάποιο κριτήριο κάνει τις επιλογές του και φυσικά είναι και εκείνος που θα χρεωθεί τις συνέπειες. Οπότε μη βαυκαλιζόμαστε ότι τη ζωή μας  την ορίζουν τα άστρα αλλά σχετικά αναφέρει ο κ. Σιμόπουλος:

"την επίδραση που υποτίθεται ότι έχουν τα άστρα στον άνθρωπο. Επίδραση, φυσικά, που είτε έτσι είτε αλλιώς δεν μπορεί να υπάρχει, γιατί τα άστρα βρίσκονται σε τόσο τεράστιες αποστάσεις, που ακόμα και οποιαδήποτε ακτινοβολία τους, ορατή ή αόρατη, είναι απειροελάχιστη και χρειάζεται δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια για να φτάσει στη Γη μας.

Για να εξηγηθούμε καλύτερα: Αν υποθέσουμε ότι η Γη μας είχε το μέγεθος ενός καρυδιού, τότε ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, ο Δίας, θα είχε το μέγεθος μιας μπάλας του μπάσκετ και στην πλησιέστερη απόσταση θα βρισκόταν 1.300 μέτρα μακριά. Σε αυτήν την απόσταση, λοιπόν, και με αυτά τα μεγέθη, καταλαβαίνετε ότι οποιαδήποτε επίδραση του Δία στη Γη θα μοιραζόταν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην έπαιζε κανέναν απολύτως ρόλο αν κάποιος γεννήθηκε στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη ή στο Λονδίνο.

Και κάτι ακόμα που έχει σχέση με τα ονόματα των πλανητών. Σύμφωνα με τους αστρολόγους, ο κάθε πλανήτης έχει ιδιότητες ανάλογες του μυθολογικού θεού του οποίου φέρει το όνομα, όπως για παράδειγμα, η Αφροδίτη με τον έρωτα, ο Άρης με τον πόλεμο και ο Δίας με την αρχηγία. Το ίδιο ισχύει, σύμφωνα με τα λεγόμενα των αστρολόγων, και για τους τρεις τελευταίους πλανήτες: τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα και τον Πλούτωνα. Το αστείο όμως της όλης αυτής υπόθεσης είναι το γεγονός ότι οι πλανήτες αυτοί πήραν τα ονόματά τους εντελώς τυχαία...

Ο Χέρσελ πρότεινε να δοθεί στον νέο πλανήτη το όνομα του Άγγλου βασιλιά Γεωργίου του Γ' , αλλά η διεθνής επιστημονική κοινότητα αντέδρασε στην ιδέα αυτή. Έτσι, ο νέος πλανήτης ονομάστηκε "Ουρανός", προς τιμής του αρχαίου Έλληνα θεού, ενώ το όνομα του Πλούτωνα προτάθηκε, μέσα από χιλιάδες άλλα ονόματα, από έναν νεαρό Άγγλο μαθητή ύστερα από διεθνή διαγωνισμό....

...τα προβλήματα που καθένας από εμάς έχει δεν λύνονται "διά μαγείας" ή με "από μηχανής θεούς" , γιατί απλούστατα τα άστρα, οι πλανήτες και τα ζώδια (12 ή 13 ή 24 ή ό,τι άλλο αριθμό θέλετε) δεν επηρεάζουν στο παραμικρό τη ζωή μας και τη μοίρα μας. "

Τώρα για το παραπάνω κέντημα μου, που μετρά ήδη διάρκεια 18 ετών και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί πλήρως, ανήκει σε μια θεματική τριλογία που ξεκίνησα από φοιτήτρια και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Υπάρχει ιστορία από πίσω και θεματική εξέλιξη αλλά δεν θα την αναλύσω τώρα γιατί νομίζω δε θα σας ενδιέφερε. Όπως και να έχει, είναι μια όμορφη ενασχόληση, ειδικά το καλοκαίρι στο χωριό όταν υπάρχει διαθέσιμος ελεύθερος χρόνος...

Και τώρα το σχετικό χειροποίημα φρέσκο, σημερινό:

Μια μέρα βροχερή,

Πήρε αγκαζέ την Κάιρα για βόλτα μαζί,

Τους πήρε η κατηφόρα, το απόβραδο,

Και νύχτωσε η μέρα σύντομα μες στη βροχή,

Ήθελε να της σφίξει το χέρι και 

να την πάρει μια αγκαλιά μεγάλη, δυνατή,

Γύρισε, την κοίταξε, αποζητούσε κάτι να της πει,

Ψιθύρισε στο αυτί της μια λέξη μαγική,

Σ' αγαπώ είπε και άλλαξε με μιας η μέρα αυτή,

Έφυγαν τα σύννεφα, η βροχή πλέον αχνή, βγήκε ήλιος δυνατός πολύ,

Η φύση όλη, η πλάση έσφυζε από ζωή, άνοιξη θες να 'ναι η εποχή αυτή,

Που όλα ανθίζουν, ευδοκιμούν και όλα πάλι αναγεννιούνται από την αρχή,

Τα χείλη χάζευε, άδραξε την ευκαιρία, και τελείωσε τη σκέψη του εκεί,

Ομολόγησαν πλέον ότι το για πάντα μαζί φαντάζει λίγο πια, πολύ....

Καλό φθινόπωρο πλέον!

Οι άνθρωποι δεν προσέχουν αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι, όταν είναι ευτυχισμένοι.

Άντον Τσέχωφ

Να είστε όλοι καλά με αισιοδοξία και χαρά!!

And dreams hang in the air, Gulls in the sky and in my blue eye...

Σαν να μη θέλει να τελειώσει το καλοκαίρι, σαν να αποζητούμε λίγη ξεγνοιασιά ακόμη, σαν η ζωή να σε σπρώχνει εκεί που θες να πας...εάν θες να πας...

Στίχοι απο το τραγούδι "Wonderful Life" αρχικά του τραγουδιστή Black (ψευδώνυμο του Colin Vearncombe) και σε πρόσφατη εκτέλεση, στο album της Voodoo Cello, από την αγαπημένη μου Imany.

Η παρακάτω ανάρτηση οφείλεται σε απόλυτο βαθμό στα αποσπάσματα από το βιβλίο του Δ. Σιμόπουλου : "Ο Ουρανός της Ελλάδας" εκδ. Μεταίχμιο. Για ακόμη μια φορά ένα βιβλίο του, που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον και ευχαριστώ ιδιαίτερα τον φίλο μου, Γιάννη, που με εισήγαγε και συνεχίζει να με φέρνει σε επαφή με τη μαγεία των βιβλίων αυτού του επιστημονικού υποβάθρου. 

Ξεκίνησε βέβαια η όλη μου θεματολογία γύρω από την πίστη σε ποίκιλα ζητήματα της ζωής αλλά θα αναφερθώ εκτενέστερα σε αυτή την επόμενη φορά. Ας ξεκινήσουμε ότι αυτό το καλοκαίρι, με ενόχλησε η διαμάχη των ανθρώπων για επίγεια πράγματα από αυτούς που κατά τα άλλα δεν υπηρετούν τα εγκόσμια, και με παραπέμπει στο εξής απόσπασμα από τω ανωτέρω βιβλίο:

    "Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ανθρωπολόγος Λίντα Παπαγαλάνη: " Η θρησκευτική λαϊκή παράδοση κρατά ζωντανή τη θαυματουργική χαριτοδότηση των αγίων, όπως των αρχαίων θεοτήτων. Με ευχές, τελετικά δρώμενα και προσφορές, οι πιστοί προσπαθούν, σ'ένα συνδυασμό ευλάβειας, πίστης, φόβου και προσωπικής ωφέλειας, να διασφαλίσουν τη συνεπικουρία των θείων δυνάμεων".

 Και όταν κάποιοι εκμεταλλεύονται αυτήν τη θρησκοληψία, πλουτίζουν και επωφελούνται μόνο τα σεαυτώ? Το εντελώς αντίθετο από την πίστη και τα πιστεύω του χριστιανισμού. Ο Μέγας Βασίλειος, στο έργο του «Εις το πρόσεχε σεαυτώ», γράφει ότι "ο άνθρωπος είναι ανάγκη να προσέχει μόνον τον εαυτό του. Δηλαδή ούτε τα δικά του, ούτε τα γύρω από αυτόν. Διότι, άλλο πράγμα είμαστε εμείς οι ίδιοι και άλλο πράγμα τα δικά μας και τα γύρω από εμάς. Εμείς είμαστε η ψυχή και ο νους, γιατί έχομε πλαστεί, σύμφωνα με την εικόνα του Δημιουργού μας. Δικό μας είναι το σώμα και οι αισθήσεις. Γύρω από μας υπάρχουν χρήματα, τέχνες και η υπόλοιπη πραμάτεια του βίου."

Δηλαδή, προσέχεις τον εαυτό σου, την ψυχή σου, όχι τα αποκτήματα σου και τότε δεν θα σου λείπει τίποτα και τότε μπορείς να διακρίνεις, από όλα τα δημιουργήματα, τον Δημιουργό. Σαν όλα να συνθέτουν το ΈΝΑ, το ΌΛΟΝ. Πανανθρώπινο ζητούμενο πέρα από κάθε είδους θρησκεία.

Βέβαια τι ωραίες αυθαιρεσίες που γίνονταν από τότε, από τους έχοντες την εξουσία να επηρεάζουν τα γενόμενα και αναφέρομαι και στο σχετικό απόσπασμα του βιβλίου του Σιμόπουλου : "Μέχρι τον 4 π.Χ. ο Αύγουστος είχε 30 ημέρες (αρχικά Sextillis ή έκτος μήνας) , αλλά ο Οκταβιανός του πρόσθεσε αυθαίρετα ακόμα μία ημέρα (που πήρε από τον Φεβρουάριο) για να μην υστερεί από τον Ιούλιο, που ήταν αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα."

Αλλά εμένοντας στην αισιόδοξη φύση των γεγονότων, στρέφουμε το βλέμμα μας προς τον ουρανό, το καταφύγιο των ονειροπόλων, των κατεξοχήν ερωτευμένων, των φύσει και εν δυνάμει στοχαστών και διαπιστώνουμε ότι : " Ο Γαλαξίας μας...αποτελείται απο εκατομμύρια αμυδρά φωτισμένα άστρα, που δημιουργούν αυτήν την ασθενή γαλακτερή λάμψη. Οι αποστάσεις τους μετρούνται σε χιλιάδες έτη φωτός. Αυτό σημαίνει ότι το φως που βλέπουμε απόψε έφυγε από τα άστρα πριν απο χιλιάδες χρόνια. Γι αυτό, όταν κοιτάζουμε τα νέφη αυτά των άστρων, διεισδύουμε στο απώτερο παρελθόν...τα οποία επειδή είναι πάρα πολύ μακριά από εμάς, φαίνονται ότι σχηματίζουν μια γαλακτόχρωμη αμυδρά φωτισμένη λωρίδα που διασχίζει τον ουρανό από τη μια άκρη στην άλλη. "

Αυτά τα φώτα του ουρανού, που έχουν εμπνεύσει χιλιάδες ποιητές, τραγουδοποιούς, καλλιτέχνες κάθε Μούσας, και απλούς παρατηρητές μας ωθούν σε αναζήτηση των έσω και των έξω μας, μας θυμίζουν ότι τα άστρα, όπως όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν ακριβώς επειδή λάμπουν! Τι ρεαλιστική διαπίστωση!

" Στη συνεχή τους δηλαδή πάλη ενάντια στη βαρύτητα, τα άστρα "καίνε" διαδοχικά τη "στάχτη" τους, τα προϊόντα δηλαδή της καύσης των προηγούμενων θερμοπυρηνικών αντιδράσεων. Πρόκειται όμως για μια πάλη που αργά ή γρήγορα θα χάσουν. Γιατί όλα τα άστρα κάποια μέρα θα πεθάνουν. Θα πεθάνουν ακριβώς επειδή λάμπουν... Γιατί σήμερα γνωρίζουμε ότι το μέλλον κάθε άστρου αποφασίζεται βασικά την ώρα της δημιουργίας του, επειδή αυτό που παίζει πρωτεύοντα ρόλο είναι η αρχική του μάζα, αφού από τη στιγμή που θα γεννηθεί και μέχρι τον θάνατο του ένα άστρο παλεύει συνεχώς ενάντια στη δύναμη της βαρύτητας. Πρόκειται όμως για μια πάλη που, αργά ή γρήγορα, είναι καταδικασμένο να χάσει."

"Η αποκρυπτογράφηση των μυστικών αυτού του είδους ουρανίων αντικειμένων είναι μια συνεχής διαδικασία έρευνας και μελέτης του υπέροχου Σύμπαντος στον οποίο ζούμε. Είναι μια προσπάθεια να δώσουμε απάντηση στα ερωτηματικά που περιβάλλουν την προέλευσή μας, θεατές και εμείς του εξελλισσόμενου θεατρικού έργου των ουρανών που ξετυλίγεται μπροστά μας. Ενός έργου που έχει σκηνικό το Σύμπαν, ηθοποιούς τα φαινόμενα του ουρανού και πλοκή την ιστορία της φύσης. Ενός έργου πολύχρονου και κοπιαστικού, γεμάτου συναρπαστικές περιπέτειες, θριάμβους αλλά και απογοητεύσεις."

Έτσι είναι και η ζωή = c' est la vie = that's life και είναι  wonderful εάν τέτοιο είναι το τοπίο που οραματιζόμαστε. Εάν στην κακία, την κακοήθεια, την κακοβουλία και όλα τα εις -κακίαν-, βλέπεις ομορφιά, μάλλον έβαλες τα παπούτσια σου ΣΤΡΑΒΑ!

Αυτά , α και για τη μαύρη τρύπα να σας πω τι γράφει (πόσες βλέπουμε καθημερινά άραγε?): "Μαύρη τρύπα": "τρύπα" γιατί ένα τέτοιο αντικείμενο έλκει σαν "διαστημική ρουφήχτρα" οτιδήποτε συναντήσει στο διάβα του και "μαύρη" γιατί ούτε και αυτό ακόμα το φως δεν έχει τη δυνατότητα να δραπετεύσει απο την "επιφάνεια" του για να καταγραφεί από τα μάτια μας ή τα διάφορα άλλα ευαίσθητα όργανα των αστεροσκοπείων μας... Άν μπορούσαμε να συμπιέσουμε τη Γη στο μέγεθος ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε μαύρη τρύπα. Φυσικά δεν υπάρχει ακόμα γνωστή διαδικασία που θα μπορούσε να μετατρέψει τη Γη, ή και τον Ήλιο ακόμα, σε μαύρη τρύπα." 

Ας γράψουμε και ένα σχετικό χειροποίημα (ίσως η καλύτερη εποχή- διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις):

Όλα τα περίεργα συμβαίνουν το καλοκαιράκι,

άλλοι βουτούν βαθιά και άλλοι από το κοτεράκι,

θα ήθελε να πήγαινε μια βόλτα σε νησάκι,

 λίγο-πολύ παρέα έψαχνε για κανά ποτάκι,

μύριζε λουλούδια, αρώματα και για φαγητό ψαράκι,

θα έτρωγε, αν και δεν πείναγε το κοριτσάκι,

διάθεση για εξοχή, συναναστροφή άντε και κρασάκι,

όλοι επιζητούν πολύ, γι' αυτό και μέχρι το επόμενο πάλι μπανάκι,

θα χαρώ να σας δώ στο όμορφο το ΚΟΚΚΩΝΆΚΙ!

 

Καλές-όμορφες ημέρες-σκέψεις!!

Υγεία μόνο και Πολλή Αγάπη!

Stairway to heaven...

Ήθελα εδώ και αρκετό καιρό, να αφιερώσω μία ανάρτηση σε αυτήν τη σκάλα, την κυριολεκτική αλλά και τη μεταφορική, που τόσο όμορφα έχει επικεντρωθεί ολόκληρο τραγούδι των Led Zeppelin (από το μακρινό πλέον 1971) που τελειώνει κάπως έτσι:

....And if you listen very hard

The tune will come to you at last

When all is one and one is all, that's what it is

To be a rock and not to roll, oh yeah

And she's buying a stairway to heaven...

Με την κυριολεκτική της σημασία, είχα φανταστεί ήδη την μορφή της με λεπτομέρεια από την παιδική μου ηλικία, την είχα ζητήσει ακόμη και από τους γονείς μου, τη βρήκα τελικά χρόνια μετά, όταν επισκέφτηκα το σπίτι αγαπημένου προσώπου.! Αισθάνθηκα τότε τεράστια αγαλλίαση, διότι υπάρχει...

Όπως πολλά πράγματα υπάρχουν και δεν τα βλέπουμε!..Και αυτό ισχύει κυρίως για τα συναισθήματα, που αυτά κι αν δεν τα βλέπουμε! Όμως θετικά και αρνητικά συναισθήματα υπάρχουν και οφείλουμε να είμαστε διορατικοί και να έχουμε τα μάτια μας ολάνοιχτα- wide open-πόρτες ξεμαντάλωτες και σκάλες για να μας οδηγούν στους κατά περίπτωση στόχους μας...

Μεταφορικά τώρα, έρχεται η στιγμή που θέλεις να ανέλθεις τη σκάλα της επιτυχίας ή/και τη σκάλα της προσωπικής ευτυχίας. Για να τη διαβείς χρειάζονται πράξεις (ας αφήσουμε εκτός τα λόγια, γιατί πληγώνουν χειρότερα και μπορεί να χρειαστεί να τα αναλύσεις περισσότερο και να αναλωθείς και τελειωμό δεν έχουν...) και να κοιτάς σίγουρα εκεί που θες να πας, μπροστά αφήνωντας το παρελθόν εκεί που είναι, πίσω δηλαδή.

Τα γραπτά άλλωστε, κατά την άποψη μου, είναι πιο εύκολα από τα προφορικά και αυτά είναι που στην τελική μένουν... Οι κινήσεις επίσης, τα αγγίγματα που επιδιώκουν μεγαλύτερη οικειότητα αποκτούν μεγαλύτερη σημασία στη δική μου οπτική, διότι αποτελούν "είσοδο" στον προσωπικό μας χώρο που δύσκολα μας δίνεται αυτή η ευκαιρία από τους άλλους και από εμάς τους ίδιους. Εγώ προσωπικά δύσκολα δράττομαι της ευκαιρίας ακόμα και με πολύ αγαπημένους μου ανθρώπους. Είναι η εσωστρέφεια μου, υπερβολική νομίζω, αλλά έλα που εκδηλώνεται έτσι (τύπου απόσταση=ασφαλέστερη θέση)...

Βέβαια όπως λέει (ομοίως και πολλοί άλλοι) η αγαπημένη μου τραγουδίστρια Imany: "Αν σκοπεύεις να κάνεις πράγματα, χρειάζεσαι θάρρος και αν σκοπεύεις να κάνεις ενδιαφέροντα, σπουδαία πράγματα, χρειάζεσαι ακόμη περισσότερο. Το θάρρος είναι η ενέργεια που κινητοποιεί τα πάντα" αλλά και το χιλιοειπωμένο "Δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι."

Υπάρχουν έρευνες που αποδεικνύουν βέβαια το προφανές:

-Μεταξύ αγνώστων: Αν ρωτήσεις 100 γυναίκες ποιό πράγμα τις ενοχλεί σε ένα κλαμπ, οι περισσότερες θα απαντήσουν ότι σιχαίνονται όταν άγνωστοι άντρες παίρνουν το θάρρος και τις πιάνουν από τη μέση και τις αγγίζουν, χωρίς αυτές να τους έχουν δώσει το δικαίωμα.

-Μεταξύ γνωστών και αναφορικά με τις γωνίες: Υπάρχει η γωνία κλεισίματος του χώρου από τον άντρα, προς τη γυναίκα με σκοπό να “εγκλωβιστούν” και οι 5 αισθήσεις της. Για παράδειγμα, σε έναν χώρο με πολλά άτομα ο άντρας με τη γλώσσα του σώματος του να είναι τόσο δυνατή, λειτουργεί χωρίς αντίληψη αυτού που κάνει. Προτείνει στη γυναίκα μια θέση από όπου δεν θα είναι ικανή να βλέπει τους άντρες ολόγυρα (όραση), θα μπορεί να αγγίξει μόνο εκείνον (αφή), θα μυρίζει μόνο το δικό του άρωμα (όσφρηση), δεν θα επηρεάζεται από άλλους ήχους (ακοή) και τέλος θα είναι σε γωνία ικανή να τον αφήσει να εκδηλωθεί χωρίς περιορισμό (γεύση). Όλα αυτά συμβαίνουν χωρίς να τα πολυσκέφτεται. 

Από την άλλη, οι περισσότερες γυναίκες επιθυμούν να έχουν επικοινωνία, σε υπερθετικό βαθμό μερικές φορές, να τις ακούν περισσότερο αλλά στην ουσία πιστεύω ότι επιζητούν  το να περπατούν δίπλα-δίπλα με τον άλλον, να συμπορεύονται  σύμφωνα με τα λόγια του Antoine de Saint- Exupéry: "Αγάπη δεν είναι να κοιτάμε απλά ο ένας τον άλλο, αλλά να κοιτάμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση".

Τέλος, επειδή το καλοκαίρι δεν ασχολήθηκα με το κέντημα,  παραθέτω εδώ κάποια από τα έργα του Ryoto Miyake που πολύ μου αρέσουν και θα μπορούσαν να αποτελέσουν και έμπνευση γι' αυτό:

Lines | Ryuto Miyake

περισσότερα στο Projects | Ryuto Miyake 

Και το σχετικό χειροποίημα μου :

Ήθελα να σου στείλω ένα γράμμα,

σκέφτηκα και κάθησα συνάμα,

να γράψω λόγια που να έχουν νοήμα,

αλλά πώς να εκφράσω το μαράζι, ότι πλάνταξα στο κλάμα,

να ντύσω τα αισθήματά μου με βάμμα

χρωμάτων και αρωμάτων αντάμα,

να συμβολίζουν αυτό που νιώθω σαν σε ιμάντα άμμα,

τελικά τ' αποφάσισα , θα φάω μια μπανάνα....

 

Καλό αποκαλόκαιρο σε όλους...(ούτε καν φθινόπωρο δεν τολμώ να πώ και ουχί χειμώνα ακόμα!!)

Easy come and easy go ..

Γνωστή φράση και στίχος σε ένα από τα αγαπημένα τραγούδια, από Frankie Valli and the 4 Seasons και σε νέα εκτέλεση από τους νικητές της Eurovision Maneskin "Beggin..."

Για πάνω κάτω όλα τα θέματα της ιδιωτικής και δημόσιας ζωης...

Για αυτά τα όλα χρειάζεται πρώτιστα και σίγουρα προσπάθεια, επιπλέον να δηλώσεις διάθεση και κάπως έτσι να βγαίνει πιο ευχάριστα το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα !

Πόσα όρισμένα εύκολα όμως γίνονται τόσο δύσκολα, πως ορισμένες κουβέντες υπεραναλύονται... Εντούτοις κάποιες ουσιώδεις συζητήσεις καταπίνονται αμάσητες γιατί απλά δεν σε ενοχλούν, ή σου είναι αρεστός/ή ο πομπός τους, ή ακόμα ωραία ψεμματάκια έχουν λεχθεί στο βωμό της χαλαρότητας και της ουτοπίας του ονείρου? Βαυκαλιζόμαστε γρήγορα ότι ο απέναντι μας είτε είναι συνομιλητής live ή ακόμα χειρότερα μπροστά σε μια οθόνη λέει την δική του αλήθεια...

Ωραία λεγόμενα που φτάνουν μέχρι τα σ΄ αγαπώ ντύνουν καλά κρυμμένους εγωισμούς...

Πόσο ανάγκη έχουμε να πιστέψουμε τον άλλον, αυτά που ισχυρίζεται, αυτά που ίσως κάπου συναντούν τις δικές μας αλήθειες, μάλλον δεν χρήζουν περαιτέρω ανάλυσης και τα δεχόμαστε ολίγον ως αυταπόδεικτα και κακό του κεφαλιού μας αν στο τέλος φανούν τραγικά-τρανταχτά αναληθή!

Αγαπώ σημαίνει... και το έχουν πολύ πετυχημένα πει πριν από εμένα άπειροι ποιητές, τραγουδοποιοί, πεζογράφοι, καλλιτέχνες γενικά και ειδικά ο Απόστολος Παύλος... περιληπτικά κάπως να βάζεις αν όχι πάνω από εσένα, δίπλα σε σένα τα θέλω του άλλου, να χωρέσεις την στιγμή και την αιωνιότητα της ευτυχίας σε λέξεις, κυρίως σε πράξεις, και να καταλήξεις σε οικειοθελή, χωρίς συμφέρον δοτικότητα... Πώς να χωρέσεις όμως το όλον καθένος εκ των δύο, σε ένα;

«Υπάρχει μόνο μία χαρά στη ζωή, να αγαπάς και να αγαπιέσαι»

George Sand

«Κάποιες φορές όταν σε κοιτάζω μου κόβεται η ανάσα, και όλα τα πράγματα που θέλω να πω, δεν βρίσκουν φωνή. Μετά, μέσα στην απόλυτη σιωπή, ελπίζω ότι τα μάτια μου θα μιλήσουν όπως η καρδιά μου»

Robert Sexton

«Αγάπη σημαίνει να αφήνεσαι στον άλλον χωρίς εγγυήσεις, και να δίνεις στον άλλον την ελπίδα ότι θα δώσεις σε αυτόν που αγαπάς την αγάπη. Η αγάπη είναι μία πράξη πίστης, και όποιος δεν μπορεί να πιστέψει, δεν μπορεί και να αγαπήσει.»

Erich Fromm

«Αγάπη είναι η ακαταμάχητη επιθυμία να αγαπηθούμε ακαταμάχητα»

Mark Twain

Και ήθελα τόσα να σου πω και ούτε ένα τηλεφώνημα δεν μπόρεσα να σε πάρω, προσπάθησα να μη σε ξαναδώ, και για αυτό γράφω... Δύσκολες οι σχέσεις θα μου πεις μάτια μου, πιο πολύ από όσο φαντάζεσαι ... Αξίζουν όμως και χρειάζονται συνειδητές επιλογές αν δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι στην απεραντοσύνη του σύμπαντος...

Υ.γ. Την ανάρτηση αυτή τη χρωστούσα κανά μήνα σίγουρα ( ή μήπως και χρόνια?)

Θα καταλήξω σίγουρα όχι σε συμπέρασμα, αλλά στο γνωστό χειροποίημα by me:

Να αφιερώσω ένα τίποτα, ελάχιστα καθόλου,

σε αυτόν που με κέρασε ένα ολόκληρο πιοτό με μπόλικο από όλα,

γιατί συναντηθήκαμε στο πριν, στο μετά και στο διόλου,

δεν με πείραξε που αφήσαμε το τώρα 

για να σωθούν αργότερα τα της Αγάπης δώρα.

Ένα γύρο η ζωή μας δίνει,

με τα πάνω της, τα κάτω της και τα ίσια,

τι τα θες τα λόγια τα παραπανίσια?

Απλά, συνάμα σταράτα, δείξε της καρδιάς τα φύλλα 

και υπογράφεις ύστερα αυτόγραφα 

σαν σταρ του σινεμά!!!  

Και με τις ευχές για έναν Πολύ Καλόν Αύγουστο!Με υγεία, ωραίες εικόνες και κάπου εκεί ανάμεσα σε μπάνια, σκέψεις, εξόδους και διεξόδους, ΖΉΣΤΕ αληθινά αισθήματα!

So close no matter how far , couldn't be much more from the heart...

Τι να πούμε; Στίχος από το τραγούδι-ύμνο των Metallica  "Nothing Else Matters"! Αξεπέραστο μέχρι και τις μέρες μας!

Για ποιο θέμα να μιλήσουμε; Που είναι τόσα αυτά που μας απασχολούν, τόσο λίγοι αυτοί που θέλουν να τα ακούσουν και τόσοι με ανάλογη προβληματική, που καθίστανται πλέον αδύνατες οι διαπροσωπικές σχέσεις με ουσιώδη ανταλλαγή πληροφοριών, σκέψεων και συναισθημάτων; Επιδερμικές οι ενασχολήσεις με τους άλλους, αδυναμίες εξωστρέφειας των μηνυμάτων που θέλουμε να περάσουμε σε φίλους και γνωστούς και πολλές φορές ένα ξερό, τυπικό γεια! Συνήθως εμένα δεν μου φτάνει αν και είμαι φύση εσωστρεφής θα έλεγα ...

Κουράζομαι πολλές φορές να προσπαθώ να μιλήσω με κάποιους, αλλά όταν τα καταφέρνω παραμένει μια εσωτερική νίκη!! Πόσο πιο χαρούμενοι θα ειμασταν αν όλοι μιλούσαν με όλους!! Ίσως όμως να ήταν καλύτερα να μην μιλούν όλοι και δη με όλους! Πόσες παρεξηγήσεις θα είχαν αποφευχθεί... Παντως ο γραπτός λόγος δύσκολα αντικαθιστά τον προφορικό στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Πόσο ωραία ντύνει το συναισθηματικό μας κόσμο η γραπτή ποίηση, τη φαντασία μας ένας πίνακας και πόσο καλύτερη παρέα αποδεικνύεται ένα βιβλίο από έναν κακό συνομιλητή?

Σε κάθε περίπτωση η ομιλία δεν υποκαθίσταται από τη γραπτή συνομιλία (και πόσο μάλλον την απλοϊκά ασήμαντη, συχνά ανορθόγραφη και παρεξηγίσιμη social mediaκη -tweetarικη, facebookιακη- εάν μπορεί κάπως έτσι greeklish να χαρακτηριστεί ...).

Καταλήγω ότι ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, μια φωτογραφία, η τέχνη, η μουσική αξίζουν όσες χιλιάδες ειπωμένες ή γραμμένες λέξεις! Λέξεις-λόγια ψεύτικα (που έλεγαν και οι αγαπημένοι Κατσιμιχαίοι) που μπορεί να σημαίνουν λιγότερα λοιπόν από ένα στίχο, ένα μουσικό μοτίβο, έναν πίνακα, ένα χάδι...

"Τα αμαρτήματά σου πειρώ μη λόγοις καλύπτειν, αλλά θεραπεύειν ελέγχοις. Να μην προσπαθείς να συγκαλύπτεις τα λάθη σου με λόγια, αλλά να τα διορθώνεις με αυτοκριτική"

(Πυθαγόρας ο Σαμιος)

"..Η βία και η ποίηση τραβούσαν πάντα αντίθετους δρόμους. Η βία διαμελίζει κορμιά, σκορπίζει τα κομμάτια τους εδώ κι εκεί. Η ποίηση ξαναμαζεύει ό,τι καταστράφηκε και ξαναφτιάχνει μ’ αυτό ολάκερους ανθρώπους. Ο άνθρωπος πρέπει να ακούει λίγη μουσική, να διαβάζει λίγη ποίηση και να βλέπει ένα ωραίο πίνακα κάθε μέρα της ζωής του, έτσι που οι έγνοιες αυτού του κόσμου να μην σβήνουν την αίσθηση του ωραίου που ο «Θεός» φύτεψε στην ανθρώπινη ψυχή. "

(Γκαίτε)

"Ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος. Ήλθες, είδες, απήλθες."

"Αληθομυθέειν χρεών, ου πολυλογέειν. Έχουμε χρέος να λέμε την αλήθεια, όχι να λέμε πολλά."

"Φαύλων έργων και τους λόγους παραιτητέον.Να αποφεύγεις τα φαύλα έργα αλλά και τα φαύλα λόγια."

"Πολλοί δρώντες τα αίσχιστα, λόγους τους αρίστους ασκέουσι. Πολλοί που κάνουν πανάθλιες πράξεις, λένε ωστόσο πανέμορφα λόγια..."

(Δημόκριτος)

«Ά ποιείν αισχρόν, ταύτα νόμιζε μηδέ λέγειν είναι καλόν. Όσα είναι ντροπή να πράττεις, να θεωρείς ότι δεν πρέπει ούτε να τα λέγεις.»

(Ισοκράτης)

«Verba volant, scripta manent. Τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν.»

(Κατά τον Όμηρο: έπεα πτερόεντα)

 

«Ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που τρώει χωρίς να πεινάει, πίνει χωρίς να διψάει και μιλάει χωρίς να έχει τίποτα να πει.»

(Μαρκ Τουαίην)

 

«Πολλές δυστυχίες έχουν έρθει στον κόσμο από παρεξηγήσεις και από πράγματα που δεν ειπώθηκαν.»

(Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)

 

«Καίτοι αγράμματη, η γραία μ’ εδίδαξεν ότι εις την ελληνικήν γλώσσαν, άλλως νοούμεν, άλλως ομιλούμεν και άλλως γράφομεν.»

(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)

 

«Η ομιλία δόθηκε στον άνθρωπο για να κρύβει τις σκέψεις του.»

(Ταλεϋράνδος)

 

«Όταν μιλάς σ’ έναν άνθρωπο, κοίτα τον στα μάτια. Όταν σου μιλά, κοίτα τον στο στόμα.»

(Βενιαμίν Φραγκλίνος)

 

«Όταν μια γυναίκα μιλάει, δεν λέει τίποτα, γι’ αυτό όταν δεν λέει τίποτε, τότε είναι που μιλάει.»

(Ζωρζ Φεϋντώ, Γάλλος θεατρικός συγγραφέας)

 

«Οι ανόητοι μιλούν, οι δειλοί σωπαίνουν, οι σοφοί ακούν.»

(Carlos Ruiz Zafón, Ισπανός συγγραφέας)

 

«Τα λόγια επινοήθηκαν για να μην αφήνουν τον άνθρωπο να σκέφτεται.»

(Αγκάθα Κρίστι)

 

«Το βλέμμα έρχεται πριν από τις λέξεις. Το παιδί βλέπει και αναγνωρίζει πριν αρχίσει να μιλάει.»

(John Berger, Βρετανός συγγραφέας)

Και πόσα άλλα γνωμικά αξιόλογα που έχουν γραφτεί για όσα λέγονται!

Να τολμήσω να αφιερώσω το σημερινό χειροποίημα σε κάθε "καλλιτέχνη" της ζωής:

Λογική χωρίς

Όνειρα

Γίνεται?  Σαν μια 

Ιδέα

Αναγκαστική!

Ψυχή 

Ευχαριστημένη και 

Υγιής γίνεται?

Τύχη τη λέμε γιατί από

Ιούνιο 

Καλοκαίρι

Αρχίζει!

Χαρείτε, Ερωτευθείτε γιατί η Ζωή δε γράφεται με λέξεις, δεν ειπώνεται με λόγια αλλά είναι σύνολο στιγμών που βιώνονται τείνοντας στο άπειρο...

Καλό Καλοκαίρι!! 

Everything burns...

Και έρχεται η σημερινή ημέρα, που γιορτάζεται πανηγυρικά η Ανάσταση του Κυρίου, η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, η νίκη του θανάτου και η ελπίδα της αιώνιας ζωής. Είναι δύσκολες εποχές και απαιτούν τέτοια αισιόδοξα μηνύματα χαράς, πίστης, ελπίδας και μεταφυσικής σημασίας.

Αλλά θυμάμαι και αυτό το τραγούδι που αναφέρω στον τίτλο , του Ben Moody feat. με την Anastacia που με παραπέμπει , δεν ξέρω γιατί, στο ψήσιμο του οβελία, το κατεξοχήν έθιμο της εξοχής, την εποχή της Πασχαλιάς και μαζί με το συνοδευτικό του , το καθόλου υποδεέστερο αλλά νοστιμότατο κοκορέτσι! Πολύ ωραίες αναμνήσεις από το χωριό που συνοδεύουν αυτές τις συνήθειες, ήθη και έθιμα των ημερών του Πάσχα.

Σας αφιερώνω και τις σχετικές δημιουργίες μου και σας εύχομαι ολόψυχα Καλή Ανάσταση με Υγεία και κάθε προσωπική σας επιδίωξη να τη χαρείτε και να την πραγματοποιήσετε!!!

Καλή πρωτομαγιά με λουλούδια και χαρά! και το σχετικό μου χειροποίημα....

Αχ και να 'μουν χρυσαλλίδα,

Όμορφη , μικρή, τσαχπινα,

Να πηγαίνω από λουλούδια σε λουλούδια,

Με πολύ χαρά και λίγο πείνα...

Να γεύομαι τους χυμούς της μαργαρίτας,

Τα φτερά μου να χρυσαλλιζουν 

Και όλα τα γλυκά του κόσμου να μου θυμίζουν,

Αλλά και στα ματάκια μου να στροβιλιζουν,

Ομορφιές της φύσης να με γεμίζουν και

 της Αγάπης το μήνυμα να σκορπίζουν!!!!